Albüm: Blur, <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/0gIZSG9WUDO3TK0B5y7UtU?si=7e6a96c457aa40a5" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">The Ballad of Darren</a>Süre:&nbsp;36 dakikaPlak şirketi: Parlophone RecordsYayın tarihi: 21 Temmuz 2023Damon Albarn, Blur projesiyle sekiz sene sonra çıkan yeni albümü The Ballad of Darren'ı “50’li yaşlarımda çok hüzünlü bir insanım. Bu sorun değil, üzüntüme yaslanıyorum. Mutluluktan o kadar da uzak değil. Melankoliyle rahatım”&nbsp;sözleriyle anlattı. Albarn, albüm çalışmalarına geçen yıl Gorillaz ile dünya turnesindeyken başladı. O sırada Graham Coxon ve Dave Rowntree, solo çalışmaları üzerinde çalışırken Alex James ise Oxfordshire’daki peynir çiftliğinde müzik ile yemek festivali düzenlemekle meşguldü. Eşzamanlı olarak grubun e-posta kutusuna 35. yılları şerefine İngiltere’nin önemli stadyumu Wembley’de verecekleri konserlerin teklifi düştü.&nbsp;Damon Albarn, bu teklifin de verdiği enerji ile yazdığı 22 şarkıyı Arctic Monkeys’in Car albümünün prodüktörü olan ve hassas ses heykeltıraşı olarak tanınan James Ford’a emanet etti. Ve Ford, demoların kısa sürede kolektif bir çalışmaya dönüşmesine yardımcı oldu. Ekip, geçen aralık ayında Londra’da bir araya geldi. Önce aynı odada birbirlerine dayanıp dayanamayacaklarını sınadılar. Ardından Albarn’ın Londra’daki stüdyosunda kayıtlara başladılar. Dave Rowntree bir röportajında süreci şöyle anlatmış: “Hepimizin daha yaşlı ve daha akıllı olduğunu ve tüm eski husumetin artık geçmişte kaldığını söylemek yanlış olur. Birbirimizi seviyoruz ve aynı anda sadece ailelerin yaptığı gibi birbirimize katlanamayız. Ama dürüst olmak gerekirse bu sefer aramızda kavga değil, sadece gülümsemeler var.”Albümün müjdesini veren ilk tekli The Narcissist'le gerçekleşti. Albarn’ın aslında kendiyle yüzleştiği bir şarkı... Hatta röportajlarında da bunun altını çizdi: “Hayatıma baktım ve gördüğüm tek şey geri gelmeyeceğiydi.” Fakat şarkı sözleri öyle muğlak ki sadece kendisinden mi ya da kendi neslinden mi yoksa gruptan mı bahsettiğini anlamak mümkün değil. Bana sorarsanız bir yol şarkısı gibi de...&nbsp;<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">I’ma shine a light in your eyes (for a while) You’ll probably shine it back on me (for a while) Yet I won’t fall this timeWith Godspeed I’ll heed the signs</blockquote><img src="https://images.aposto.com/2023/6/1/1690811002705.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.52" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Blur | Fotoğraf: Reuben Bastienne LewisKöklerinden beslenen şarkılarAlbümün açılışı The Ballad'a ait. Bir aşk hikâyesinin sonu veya ölümü de anlatıyor olabilir bu şarkı. Albarn, yine karmaşık bir his bırakmayı tercih etmiş. Hemen ardından gelen St. Charles Square’in açılışı kusursuz ve alaycı bir tonda. “Oi” diye söze başlıyor Albarn,&nbsp;“I fucked up / I’m not the first to do it” diye sözlerine devam ediyor. Bu şarkı da bir bakıma grubun Song 2 köklerine dönüşü niteliğinde. Glam ve progresif rock türleri arasında da geçiş yapan şarkıda Albarn’ın imzası hâline gelen küstah vokalleri de var. Hatta David Bowie’den esinlenmeler olduğu da aşikâr. Ruh hâli aydınlık ve elektro-pop odaklı Barbaric hemen sıradaki şarkı. Sözlerindeki “At what cost, the feeling that I thought I’d never lose? / It is barbaric” bölümü, grup olarak nasıl farklı yollara yöneldiklerinin de simgesi. Britpop hayranlarının anında akılda kalıcı bu şarkıdan keyif almaması mümkün değil.Orta yaş melankolisiRussian Strings, sakin bir balat… Geçmişin izleri, eski günlerin anıları, titrek siyah beyaz bir film gibi akıp gidiyor şarkıda. 10 şarkılık albüm kapanışı The Heights'a ait. Bir kitabın sonu gibi... Şarkı durağan ve en önemlisi &nbsp;fazlasıyla gürültülü bir finale sahip. The Ballad of Darren sadece 36 dakikalık bir albüm. Blur’un stüdyoda daha fazla zaman geçirmesini ve çok daha uzun bir albüm sunmasını isterdik. Ayrıca albümün yayınlanan Deluxe versiyonunda The Rabbi ve The Swan adında iki bonus şarkı da var.Albümün geneline hâkim olan ritmin, bir yandan neşe verirken aniden cesaretinizi kırması da mümkün. Şarkıların hepsinde asla depresif olmayan bir melankoli mevcut. Damon Albarn’ın belki de yaşlanmanın bir sonucu olarak alçak perdeden gelen sesi bu atmosfere müthiş şekilde hizmet etmiş. Orta yaşın ve beraberinde geçmişin kucaklanması gerektiğinin altını çiziyor Albarn. Duygularını sözlere, müziğe dökerken de bir o kadar sansürsüz... The Ballad of Darren, 35 yıllık bir grubun köklerini inkâr etmeden geçmişini onurlandırması âdeta...<img src="https://images.aposto.com/2023/6/1/1690811050166.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.00" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Blur, The Ballad of Darren | Fotoğraf: Martin ParrAlbümün adı korumasındanThe Ballad of Darren adını grubun uzun süredir korumalığını üstlenen Darren “Smoggy” Evans’tan aldı. Darren, 2003 yılında üzerinde çalıştığı demoyu bir türlü bitiremeyen Albarn’ın kafasını devamlı şişirdi.Ve grup, bu sözü tutarcasına albümde Darren’ı andı. Albümün kapağı ise Martin Parr tarafından 2004’te çekildi. Kapakta İskoçya’nın Gourock kentindeki Gourock Açık Havuzu’nda tek başına yüzen bir adam var. Albümün görkemine yakışır şekilde grup Wembley Stadyumu’nda iki gün üst üste sold-out konser verirken artık fazlasıyla duygusal olan Albarn’ın gözyaşlarını tutamadığının da altını çizelim.

Duende

The Ballad of Darren, Damen Albarn’ın orta yaşını kucakladığı duygusal bir başyapıt.

Albüm incelemesi: Blur, The Ballad of Darren

Albüm:&nbsp;Fatoumata Diawara, London KoSüre: 46 dakikaPlak şirketi: Wagram MusicYayın tarihi: 12 Mayıs 2023Batı Afrika'nın zengin yerel müzik mirasını arkasına alarak wassoulou'dan (vokal performansları çoğunlukla kadınlara ait olan ve onların meselelerini konu edinen bir Batı Afrika folk müziği) Nijerya'dan yeşeren Afrobeat&nbsp;ve Mali'nin mande müziğine genişleyen bir yelpazede üretimler gerçekleştiren Fatoumata Diawara, geçtiğimiz yıl yayımlanan Maliba'yı takip eden yeni uzunçaları London Ko'yla karşımızda.<img src="https://images.aposto.com/2023/4/6/1684563590466.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.00" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Fatoumata Diawara, London KoDiawara'nın bugüne kadarki en görkemli, renkli ve janr esinleri açısından çeşitli albümü olan&nbsp;London Ko; gelenekselle modernin, Batı Afrika'yla Batı menşeli müziklerin buluştuğu sıra dışı bir füzyon sunumu. Minimal bir tekno'dan mande ritimlerinin synthpop hâline, blues'dan hip-hop, caz ve ötesine uzanan London Ko'nun cesur deneyselliğini konuk aldığı müzisyenlerin kalabalıklığında ve onların özgün müzikal yaklaşımlarında gözlemlemek münkün.Bunlar arasında, London Ko'dan 6 şarkının prodüktörlüğünü de yapan; Gorillaz'ın Song Machine, Season One albümünden Désolé&nbsp;şarkısı için Diawara'yla bir de düet yapan Damon Albarn; Gana'nın hip-hop MC'lerinden M.anifest ve Fransız pop'unun kıdemli isimlerinden -M-&nbsp;de var.<p contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-wrapper fr-deletable" fr-original-style="text-align:center" style="text-align: center; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><a bgcolor="#ffb9c4" color="#090909" contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-link" fr-original-style="background-color:#ffb9c4 !important;color:#090909 !important" href="https://open.spotify.com/album/3FnZTIThL7sm42d5t7pZ1C?si=DWkryOcSTDqHnkyYXmZpUw" rel="noreferrer" style="background-color: rgb(255, 185, 196) !important; color: rgb(9, 9, 9) !important; text-decoration: none; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Dinle</a><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">🎫 Kaçırma:&nbsp;Fatoumata Diawara, 30. İstanbul Caz Festivali kapsamında Esma Sultan Yalısı'nda sahneye çıkacak.&nbsp;Biletler de hemen <a fr-original-style="" href="https://www.passo.com.tr/tr/etkinlik/fatoumata-diawaraiksv-caz-festivali-bilet/4718323?utm_source=cazwebsite&utm_medium=content-page&utm_campaign=cazfest2023_21032023" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">burada</a>.

Duende Haftanın Albümleri

Diawara'nın bugüne kadarki en görkemli, renkli ve janr esinleri açısından çeşitli albümü.

Fatoumata Diawara, London Ko

• Blur, tam sekiz yıllık aranın ardından The Ballad of Darrenm adını verdikleri dokuzuncu stüdyo albümlerini Parlophone etiketiyle 21 Temmuz’da yayınlanacağını duyurdu. Grup, bu müjdeli haberin yanında albümün çıkış teklisi olan The Narcissist’i de dinleyicilerle paylaştı.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Dahası: Damon Albarn’ın "Bu bir artçı şok kaydı. Bugünlerde kendimizi nerede bulduğumuza dair bir yansıma ve yorum" sözleriyle betimlediği albümden ilk şarkıyı <a fr-original-style="" href="https://youtu.be/5Gr8Z3rUeJM" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a> dinleyebilirsiniz.</li></ul>

Aposto Gündem

90’ların başından 2010’lu yıllara kadar Britpop, indie rock, alternative rock, art pop ve art rock duraklarından geçerek geride sayısız hit bırakan Londra merkezli kült grup Blur’u en son nerede bırakmıştık? 12 yıl aradan sonra çıkardıkları The Magic Whip&nbsp;albümünde. Grubun diskografisinde vasat çizgisine oturan bu albümün ardından Blur, uzun bir turnenin ardından sessizliğe bürünmüştü. Ta ki 2019 yılında Damon Albarn’ın düzenlediği Africa Express etkinliğindeki sürpriz performanslarına kadar.&nbsp;Geçtiğimiz yıl kasım ayında 2023’e umutla bakmamızı sağlayan Wembley konserlerini duyuran Blur, geri dönüşlerini yeni bir albümle taçlandıracaklarını müjdeledi. Tam sekiz yıllık aranın ardından The Ballad of Darren adını verdikleri dokuzuncu stüdyo albümlerinin Parlophone etiketiyle 21 Temmuz’da yayımlanacağını açıkladı. Grup, bu müjdeli haberin yanında albümün çıkış teklisi olan The Narcissist’i, albümün kapağını ve şarkı listesini <a fr-original-style="" href="https://youtu.be/5Gr8Z3rUeJM" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">paylaştı</a>.<img src="https://images.aposto.com/2023/4/5/1684505947756.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Blur, The Ballad of Darrenm | Fotoğraf: Martin Parr 10 şarkıdan oluşacak albümün kapağında fotoğrafçı Martin Parr’ın 2004 yılında İskoçya’nın en eski açık hava havuzu olan Gourock’ta yüzen bir çocuğu kadrajladığı kare var.&nbsp;Grup üyelerinin albümle ilgili açıklamalarından satır başları şunlar oldu:Damon Albarn:&nbsp;<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“Bu bir artçı şok kaydı. Şimdiki zamanda kendimizi nerede bulduğumuza dair bir yansıma ve yorum.”</blockquote>Graham Coxon: <blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“Yaşlandıkça ve çılgınlaştıkça, çaldığımız şeyin doğru duygu ve niyetle yüklü olması daha önemli hâle geliyor. Bazen sadece bir riff işi yapamaz.</blockquote>Alex James:&nbsp;<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“Herhangi bir uzun vadeli ilişkinin herhangi bir anlamla sürmesi için birbirinizi bir şekilde şaşırtabilmeniz gerekir. Bir şekilde hepimiz bunu yapmaya devam ediyoruz.”</blockquote>Dave Rowntree:&nbsp;<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“Birlikte müzik yapmak her zaman çok doğal hissettiriyor. Yaptığımız her kayıtta süreç yeni bir şeyi ortaya çıkarıyor ve grup olarak gelişiyoruz."</blockquote>The Ballad of Darren:01 - The Ballad&nbsp;02 - St Charles Square03 - Barbaric04 - Russian Strings05 - The Everglades (For Leonard)06 - The Narcissist&nbsp;07 - Goodbye Albert08 - Far Away Island09 - Avalon10 - The Heights

Evet doğru okudun. Blur, 9 numaralı albümü olacak The Ballad of Darren’i duyurdu. Yanında da leziz bir tekli var.

👓 Yeni albüm, yeni şarkı: Blur geri döndü!

Albüm: Gorillaz, Cracker IslandSüre: 37 dakikaPlak şirketi:&nbsp;Parlophone RecordsYayın tarihi: 24 Şubat 2023Kartonet:&nbsp;Damon Albarn ve çizgi karakterleri Gorillaz, 8 aya yayılan ve toplam 5 teklinin sıkıştığı uzun bir tanıtım periyodun ardından 8. stüdyo albümü Cracker Island’la geri döndü. Kataloğundaki albümler içinde değerlendirildiğinde, yalnızca 10 şarkısı ve 37. dakikada “iğneyi plaktan kaldıran” süresiyle albüm, Gorillaz’ın alışılageldik sesinin “paket” bir sunumu.&nbsp;2001 çıkışlı Gorillaz albümünden bu yana pop müziğinin sayısız janrlarla kesişim kümelerini oluşturan grup, bunu albümlerinde ağırladığı sayısız konuk müzisyenle gerçekleştirdii. Robert Smith’den Tony Allen’a, Mark E. Smith’den Grace Jones’a kadar birçok isim Gorillaz’ın eşsiz müzikal karışımında yer aldı; grubun pop’a getirdiği eklektik yaklaşımlarda rollerini bölüştü.&nbsp;Cracker Island, grubun reggaeton’dan hip-hop’a ve ötesine genişleyen janr akışkanlığında yine ve yeni birçok işbirliğinin buluşma noktası. Thundercat, The Pharcyde’dan Bootie Brown, Tame Impala, Bad Bunny, Beck ve diğerleri Gorillaz’ın ortaklıklarla büyüyen ses geleneğini yeni albümde de sürdürmesini sağladı.&nbsp;Diğer taraftan, Albarn ve ekibinin 20 yıldan daha uzun bir süredir yarattığı alternatif animasyon gerçekliğinin hiper pop ses manzaraları, Cracker Island’ta en jenerik formlarından bazılarına sıkıştı. Neticede ortaya kendisinin heyecansız bir taklidi olan ve Gorillaz’ın en vasat işlerinden biri çıktı.<img src="https://images.aposto.com/2023/2/3/1677679023577.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Gorillaz, Cracker IslandNeden dinleyelim?&nbsp;Gorillaz, diskografisindeki sekiz albüm ve onlarca şarkıyla 21.yüzyılın konvansiyonel pop sesinin dışında konumlanan bir geçmişe sahip. Grubun iki on yılı aşan geçmişi, arkasındaki öncü yaratıcı isim Damon Albarn’ın Batı müziğinin ya da ona dair sıradan olanın ötesini keşfetmeye olan merakının yansımalarıyla dolu.&nbsp;Albarn’ın Gorillaz dışında geliştirdiği, afro-beat’den geleneksel Kongo müziği ve dark cabaret’ye uzanan yan projeleri, Gorillaz’ın janrları pop ekseninde buluşturan bir çekim merkezi oluşuyla yakın bir ilişkiye sahip. Öyle ki Billie Eilish’e dahi “Gorillaz hayatımı değiştirdi” dedirten; diğer taraftan müzik tarihinin farklı kürsülerinden yükselen ikonlarıyla benzersiz bir müzikal kütüphane olan Gorillaz, esasında revaçta olan ile sanatsal arasında salınan bir Albarn tasarımı. Ve Cracker Island, “bu iki uç arasındalığı” 7 stüdyo albümü ve onlarca şarkıda defaatle onaylayan grubun ses mirasına yeni boyutlar eklemeden devam ettiren güvenli bir Gorillaz limanı yalnızca.Grubun artık kimlikleşmiş elektro-pop/synthpop sesinin albümün çekirdeğini oluşturması; öte taraftan Damon Albarn’ın farklı janr spektrumlarından seçerek işbirliği yaptığı müzisyenlerin bu çekirdeğin etrafında açtığı müzikal kanallar, Gorillaz’ı revaçta olanın direktliğinden sanatsal olanın girift doğasına kavuşturdu.&nbsp;Grup, funk’ın bas virtüözü Thundercat’ten hip-hop’un klasik MC’lerinden Bootie Brown’a ve raggeaton’un küresel yıldızı Bad Bunny’e genişleyen işbirlikçi ağından yeni zenginlikler devşirmeye devam etti. Synthpop ve elektronik/alternatif dans müziği altyapıların sacayaklarını oluşturduğu Gorillaz, kendi janr spektrumun ötesine (sık sık da Batılı kulaklar için “egzotik” olana) bakan ve oradan pop müziğinin çağdaş formlarına ulaşmak için esinler çıkaran anlayışını Cracker Island’da da sürdürdü.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2023/2/4/1677768371426.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Gorillaz | Kaynak: Apple MusicAncak bu, alışılagelmiş Gorillaz’ın ta kendisi ve Cracker Island’ı güvenli bir liman olarak tanımlamamın da temel nedeni. Zira, albümün griftleştiği anlar ve pop ses manzaralarının Albarn’ın özgünlüğüyle buluştuğu denemeler, dinleyeni yeni bir Gorillaz’la buluşturmadı. Bunun aksine, grubun müzikal mirasının jenerik formüllerine sığınan Albarn, albüm boyunca pseudo-Gorillaz’lığın garanticiliğinde vasat, endüstriyel bir pop standartı tutturdu.&nbsp;Gorillaz, konfor alanın dışında buluştuğu müzisyenler (ve müzikler) aracılığıyla kendisi ile işbirlikçilerine atfedilen janrları bükmeye devam ederken, direksiyonda synthesizer’ın olduğu pop müziğinin tekdüze uzamlarına sıkıştı Cracker Island’ta. Gorillaz’ın da öncülerinden olduğu, yakın geçmişimiz için yenilikçi ve sıra dışı olan pop’un akışkan hâlleri, Albarn’ı “popüler pop’la” bir araya getirdi.&nbsp;Bu durum, Damon Albarn’ın zihninin pencerelerini açarak içeri davet ettiği müzikleri ve müzisyenleri ayrı telden çalan, revaçta olanla sanatsal olanın evliliklerinin önüne geçen aktörlere dönüştürdü. Gorillaz, alternatif görsel dünyasının ve dün için geleceğe bakan müzikal mirasının kompozisyon imkânlarını kitle-dostu formüllere indirgerken, günümüze ait standart bir synthpop albümünden de fazlasını vadedemedi.&nbsp;Benzer işler:&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Klaus Johann Grobe - <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/4m5ZDLlZ4QvYVTxdS6Xc5C?si=vWGjeWYZQYyx6pOuQ-BKjQ" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Du bist so Symmetrisch</a></li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Tame Impala -&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/31qVWUdRrlb8thMvts0yYL?si=XBuejwozRCCbt3e8XqWo0A" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Slow Rush</a></li></ul>

Cracker Island’la kendisinin vasat bir versiyonunu sunan Gorillaz, günümüz synthpop’unun jenerik ses manzaralarıyla çevrili tekdüze bir "müzik animasyonuna” sıkıştı.


Gorillaz ve snythpop'un jenerik standartları

Sahne: SecondSecond, festival sayesinde ilk defa buluştuklarımız arasındaydı. Eller katiyen inmiyor; punk rock’ın tüm gereklilikleri yerine getiriliyordu. Kalpte öten davul dinleyenlere işliyor, Aklımda Bir Kördüğüm örgüsü örülüyordu. Mikrofon pek çok kez bize uzatılırken kurduğumuz bu iletişimi güçlü işbirliği, şapkalı vokalleri sona yaklaştıkları için hüzünlü bir hoşça kala itti. Bize yöneltilen kalp işaretini kabul edip sahnelerarası yolculuğumuza devam ettik. Farkındaydık ki bu sadece bir başlangıçtı.Kulis: Futuro Pelo“Quentin, Quentin!” diye bağırıyor kulis odasında saksafon provası yapan arkadaşına Futuro Pelo (Benjamin). Sohbetimize başlamadan hemen önce kuliste konsere hazırlığın tatlı bir koşuşturması var. Sessizlik nihayet sağlanıyor ve Benjamin hemen yanımıza kuruluyor. Karşımızda oturan adam öyle göstermese de tarifsiz bir gençlik enerjisiyle, çocuksu bir neşelilikle çok kucaklayıcı.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2022/9/1/1665412810582.jpeg" width="550" alt="Futuro Pelo | Fotoğraf: Deniz Sabuncu" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.67" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Futuro Pelo, Fotoğraf: Deniz SabuncuFuturo Pelo’yu dinleyenler sohbetimizin arasına karışan isimleri duyduğunda şaşırabilir. Festival boyunca röportaj yaptığımız tüm sanatçılar arasında en geniş zaman diliminden müzikal kahramanları seçen isim belki de Benjamin. "1930’lardan 2000’lere kadar o kadar çok insan dinliyorum ki…"&nbsp;Damon Albarn ve Nick Cave bu geceki dinleyicileri arasında olsa istermiş Futuro. Ona Nick Cave’in Bad Seeds’le Parkorman’da verdiği unutulmaz konseri hatırlatıyoruz. O gece orada olsaydı, hayatı boyunca onu dinlesin istediği tek kişi Nick Cave bile olabilirdi diye düşünüyoruz.Sahne: Gülinler&nbsp;Futuro Pelo ile hoşbeş ettiğimiz gibi Gülinler yağmurunda ıslanmaya gittik. Asla şemsiye açmak istemediğimiz, daha da yağması için dansın gücüne başvurduğumuz bir yağmurdu bu. Samimiyetleri damlalara, oradan da bizlere işledi.&nbsp;Gülinler’in çıldırmayacağım diyen çıldırışlarına karıştık az ve öz bir kalabalık olarak. Bir yandan “Üzülecek ihtimallerin bitmemesi ne kadar sinir bozucu değil mi?” diye soran Gülinler’in şıklığı gitarla flört ediyor; Büyük Ev Ablukada’nın %35’i ana sahneyi %100 dolduruyordu. Birlikte nice suları seller yapmak üzere buluşmak isteyeceğimiz bir performansa tanıklık etmiştik. Şimdi yeniden kulise.Kulis: Opus KinkMIX Festivali’nin sürpriz eklemelerinden, İngiltere gitar sahnesinin kıyısına konumlanmış 6 kişilik bir lad&nbsp;grubu röportajı için çok heyecanlıyız. Birbirinden şık giyimli bir grup çocuğun güçlü İngiliz aksanlarıyla “Ah bira evet, çok iyi olur.” dediklerini duyuyoruz. Ellerinde biralarla girdikleri ve şimdiden dumanaltı olan bu odada bir kanepeye üç kişi sıkışıyor, kalanlar da buldukları pufların üzerine kuruluyor. Biz de tam karşılarında bir koltuktayız.&nbsp;Konuşacak ortak çok şey var. Hızlı ve “hap” cevaplara açık sorularımızın birbirinden bu kadar farklı yerlere sıçrayabileceğine hiç ihtimal vermemiştik. Burası bir kulis mi yoksa Brighton, East Sussex’de bir pub&nbsp;mı ayırt etmek biraz güç. Grubun lead&nbsp;vokalisti Angus, bu gece onları dinleyecek kalabalık arasında kimi hayal ederdi sorumuza, “Leonard Cohen'in hayaleti ve Cengiz Han iyi bir ikili oluşturabilirdi, yanlarına Edith Piaf da olabilirdi.” diyerek bize en çılgın hayallerimizde bile yer veremeyeceğimiz bir insan seçkisi sunuyor.Angus, “Zıtlıklar birbirini çeker.” diye devam ederken grubun bas gitaristi Sam, “Napoleon'u da katabiliriz belki.” diye ekliyor. &nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2022/9/1/1665412810600.jpeg" width="550" alt="Opus Kink | Fotoğraf: Deniz Sabuncu" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.67" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Opus Kink, Fotoğraf: Deniz SabuncuSohbetimiz sıradan bir soru-cevabın ötesinde, ortaklaştığımız seyir ve dinleme zevklerine hızlı hızlı genişliyor. Newcastle ve Arsenal futbol kulüpleri, Grace Jones ve New York'un geç '70'ler disko sahnesi, Ian Dury ve pub rock, The Birthday Party yeniden kurulsa ve grubun kendi MIX festivaline gelse hayalleri ve dahası, 15 dakikaya sıkışan sohbetimizde zıpladığımız isim ve hayallerden birkaçı yalnızca.&nbsp;Bristol'da bir ses mühendisinin Opus Kink sound'una “goth salsa” yakıştırmasını yaptığından bahsediliyor. Grup üyelerinin çoğu bundan memnun. Birazdan izleyeceğimiz konserin karanlığı kadar ayaklarımızı yerden kesen dans enerjisini düşündüğümüzde bu benzetme bize de çok uçuk kaçık gelmiyor. Hep beraber sıra dışı bir deneyime, goth salsa konserine doğru hareket ediyoruz.Kulis: Hedonutopia&nbsp;Placebo’nun ön grubu olarak ana sahnede yer almalarının ardından bu ikinci sahneleriydi. Bekleyenleri, Placebo’ya hazırlama görevini üstlendikleri zamankine göre daha “alışkın” hissediyorlardı.<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Sigur Rós’la Jon Hopkins’i izlediğimiz sahnede olmak yine heyecan verici. Kutay Soyocak’a (Jakuzi) sorardım hep, ana sahnede olmak nasıl diye. O da “abi çok büyük.” derdi. &nbsp;</blockquote><img src="https://images.aposto.com/2022/9/1/1665412810819.jpeg" width="550" alt="Hedonutopia ikilisi Kerem ve Fırat | Fotoğraf: Deniz Sabuncu" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.67" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Hedonutopia ikilisi Kerem ve Fırat, Fotoğraf: Deniz SabuncuOnların çok sesli festivalini konuştuğumuz esnada, Assos Antik Kenti’nde, yazın en uzun gecesinde bir festivalin konuklarıydık. Hava karardığında başlayan, gökyüzü aydınlanınca sona eren. Bugünkü biz yerine, kendimizi özgür hissedeceğimiz bir zaman diliminde geçen bu hayalin line-up’ında ilk satırı Replikas’a verdiler. Londra’dan zorla getirebilirlerse Yerçekimi’ni ve Beach House’la The Cure’ü de eklediler. Bu çok sesli festivale Nekropsi de dâhil oldu ama bir şartla: Derinlik’i çalacaklar.&nbsp;“Bu rüya ikimizin” diyen Fırat, Kerem’den ayrı bir festival düşünemeyeceğini paylaşırken ona dönüp sordu: “Ryuichi Sakamoto aramızdan ayrılmadan önce bir kez de bizimle olsa güzel olurdu, değil mi Kerem?”Sahne: Opus Kink%100 Studio The Ringo Jets'in sıcaklığını üzerinden atamamışken, Brighton, Birleşik Krallık'tan Opus Kink sahnedeki müzisyen sayısını iki katladı. Klavye, davullar, saksafon, trumpet, iki gitar ve basla 7 enstrüman ve 6 tane müzisyen küçük ama çok tutkulu bir kalabalığa seslendi. &nbsp;2019’dan beri tekliler yayımlayan, son olarak da 'Till the Stream Run Dry kısaçalarlarıyla kariyelerinde yeni bir eşik atlayan grup, müzik kataloglarını neredeyse baştan sona sahneye taşıdı. Sahneye ceketleri ve süveterleriyle gelen Opus Kink, ilk şarkıdan itibaren bangırdayan performanslarının yüksekten atan nabızlarına teslim oldu, ceketler ve süveterler atletlere kadar çıktı.&nbsp;Angus (Rogers), elindeki mikrofonu alıp sahneden aşağı indiğinde, mikrofon kablosunun kısalığı seyircilerin derinlerine karışmasına engel olsa da onu kalabalıklardan ayıran şeridin diğer tarafında, bir hayranıyla uzun uzun sarıldı.&nbsp;Opus Kink ve goth salsası; tutkulu, sıcak ve dip dibe bir konser deneyimin soundtrack'i oldu ve geriye tarifsiz hatıralar bırakarak İstanbul'a veda etti.Sahne: CezaNe yıllar eskitmiş ne de büyüsü kaybolmuş bir rap kralı, MIX’in kepenklerini indirecek son performansla karşımızdaydı.&nbsp;Panaroma Harem'in sahneye nostalji bulaştırmasının ardından, üstüme iyilik sağlık dendiği an yine, yeniden hepimiz bir MC&nbsp;olma hayali kurduk ama bir kez daha rüyalarda bile sahneyi bu işin bilirkişisine, Ceza’ya bıraktık. Çünkü; “Kimse bilmez ancak Ceza nefret'ten de eskidir.”&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2022/9/1/1665412811854.png" width="550" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.50" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Ceza MIX'e veda ederken, Fotoğraf: Cem Gültepe“Bu gece tarihe yazılacak bir gece.” dediği esnada zamanı tersine döndürdü ve Hasat Zamanı bizi son bir kez daha 2004’e çağırdı. En son bu akşama dönüp baktığımızda Ceza, Türkçe rap’in yoklamasını almış ve kendisini işaret edenleri saygıyla selamlamıştı. Ne diyelim ki; o Ceza’ydı ve biz ona çok hayrandık.

MIX Festivali'nin ikinci ve son gününde, yolculuğumuzun Futuro Pelo'dan nostaljik hatırlayışların konseri Ceza'ya uzanan duraklarındayız.

Veda

İki senedir ertelenen, sabırla beklediğimiz, Avrupa’nın en iyisi desek abartı olmayacak festival Primavera Sound’daydık. Festivalin organizatörleri, önceki senelerdeki ertelemeleri telafi etmek üzere bu sene iki hafta sonu festival alanında ve aradaki hafta içi günlerde de şehrin farklı yerlerinde gerçekleşen konserler olacak şekilde bir format denediler. Her ne kadar böyle çok performansı bir arada izlemek harika olsa ve Primavera Sound en sevdiğimiz festival olmaya devam etse de maalesef şehir içindeki konserler ile ilgili planlama sorunları, alan yetmezliği, personel eksikliği gibi negatif yanları da vardı.İki birbirinden iyi lineup’tan biz ikincisini seçtik, posteri <a fr-original-style="" href="https://media.resources.festicket.com/www/admin/uploads/images/040621_DIAS_ALTA.jpg" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a> görebilirsiniz. Hafta içi Barselona’ya ulaştığımızda şehir festivalin etkisiyle inanılmaz kalabalıktı, konserler de öyle... Festivale katılmayanların da bilet satın alabildiği şehir içindeki mekanların kapasitesi iyi düşünülmemiş ve festival bileti olup da konserlere katılmak isteyenler için bir rezervasyon sistemi oluşturulmamış olduğu için konser mekanlarında inanılmaz uzunlukta bekleme sıraları vardı. Pazartesi ve salı günü bu mekanlarda şansımızı denemeye karar verip mekana yaklaşırken kilometrelerce uzunluktaki kalabalıkları görünce vazgeçtik.<h3 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">1. GÜN</h3>Festivalin ilk günü perşembeydi, önceki haftanın çok kalabalık olduğunu, su ve bira sıralarının çok uzun olduğunu duymuştuk o yüzden erkenden festival alanına vardık. Görünüşe göre ikinci hafta bütün sıkıntılar düzelmişti. Öncesinde başka bir festivalde (Rock im Park, birazdan aşağıda okuyacaksınız) benzer sorunlar yaşadığımız için bize mükemmel planlanmış gibi göründü hatta. İlk gün anasahnede yüksek enerjili Amyl and the Sniffers ve Khruangbin’i izleyerek başladık. Khruangbin’in performansı harika olsa da Salon’daki samimi konserlerinin etkisini yaratmadı. Hemen arkasından Slowdive’ı izlemek için sahnelerden bir diğerine geçtik. Tam havanın karardığı anlarda grubun en ikonik şarkılarıyla ilgili görsellerle birlikte Rachel Goswell’in performansı büyüleyiciydi. Konser biter bitmez Gorillaz izlemek üzere anasahneye koştuk. Açıkçası koşmasak da olurmuş. Damon Albarn’ın sahneye davet ettiği konuklara ve sahnedeki bir sürü müzisyene rağmen şu ana kadar izlediğim en heyecansız konserdi. Bunun en büyük sebebi aslında Dua Lipa’yı izlemeye gelmiş kalabalığın cansızlığı ve teknik sorunlardı sanırım. Dua Lipa’nın performansı hemen diğer sahnede başladığında Gorillaz'ın performansı boyunca duran kalabalık canlandı, çoğunluğu Future Nostalgia’dan olan ama Dua’nın ilk hit'lerini de içeren sete herkes eşlik etti. Dua’nın müzisyen olarak olgunlaştığını zaten Future Nostalgia ile görmüştük, bu konserle turne için performansını da geliştirmiş olduğundan emin olduk. Daha sonra festival alanının bir diğer ucundaki Charli XCX’e geçtik, geçtiğimiz senelerde var olan kısa yolu kapatıp yeni geçişi karmaşık ve kalabalık bir şekilde yürünmesi imkansız olan bir yere taşımışlar. İki konser arası 40 dakikadan fazla yürümüşüzdür ama Charli’nin performansı buna değdi. Bir önceki Primavera konserinden çok daha büyük bir sahnede, daha iyi bir zaman dilimindeydi. Geçen sefer ilk şarkıyı dinleyip alandan ayrılanlar olmuştu, bu kez sadece Charli hayranları oradaydı. Bütün izleyiciler arasında öyle bir iletişim ve bağ vardı ki bir anlığına şu an bir çeşit tarikat ayininde olabilir miyiz diye sorguladık. Charli’nin performansı bitmeden önce yol tekrar kalabalıklaşmadan Tyler, The Creator’ı izlemeye koştuk. Yol yine çok uzun zaman aldığı için performansın çoğunu kaçırdık. Gördüğümüz kadarıyla muhtemelen hayatımızın en iyi konseri olabilecek bir potansiyeli vardı, festivaldeki en büyük pişmanlığımız bu.&nbsp;<h3 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">2. GÜN</h3>İlk günün yorgunluğundan dolayı ikinci güne biraz geç başladık. Anasahnede headlinerları beklerken Hurray For The Riff Raff ve Brittany Howard’ı izledik. Tam güneşin batmaya başladığı anda Lorde ve&nbsp;güneşi&nbsp;sahnedeydi. O sırada 5 yaşına girmek üzere olan Melodrama ağırlıklı olmak üzere bütün albümleri içeren dengeli bir set çaldı. Albümlerinin dışında Lorde bir de kendini yaz bebeği olarak tanıtıp&nbsp;Bananarama’nın Cruel Summer’ını da yorumladı. Konser mükemmel bir yaz akşamında gerçekleştiği ve Lorde’un yaz takıntısı olduğu için de bunun hakkında konuşması kaçınılmazdı. Mesela Louvre’u çalmadan hemen önce bu şarkıyı yazmasına sebep olan yaz aşkından bahsetti. Şüphesiz konserin en duygusal anı Liability’yi çalmadan hemen önce bazen bu şarkının kendisini üzgün hissettirdiğini ama bu deneyimi böyle kalabalıklarla paylaşınca her şeyin biraz daha kolaylaştığını söyleyişiydi. Şarkı boyunca ekranda izleyicilerin gösterildiği her an gözleri yaşlı birkaç kişi spot etmek mümkündü. Hemen arkasından The Strokes&nbsp;sahnedeydi. Julian Casablancas’ın festivalin ilk haftası “gruptan birinin” COVID olması sebebiyle festival tarafından yapılan üstü kapalı iptal duyurusuyla dalga geçmesiyle başladılar: “Kim COVID oldu acaba, galiba Nikolai’dı… Hayır, tabii ki bendim!!”. The Strokes’u asla canlı izleyeceğimi düşünmediğim için bana bu performans çok sürreal geldi. Casablancas, henüz COVID atlatmış biri için çok iyi bir performans gösterdi. Konser boyunca dinleyicilerle çok fazla iletişim kurması beklenmedik ama eğlenceliydi. Daha sonra The Smile’a gideceğinden bahsetti ve biz de geç kalmayalım diye konseri bitireceklerini söyledi. Ama tabii ki sahneye geri çıkıp iki şarkı daha çaldılar, Julian seyircilerin hala enerjisi olmasına şaşırdığını “Lineup’ı gördüm, ben bir günde o kadar performans izlesem hayatımın sonuna kadar bir daha konsere gitmem”, “Festival dayanıklılık ve iyi bir planlama becerisi gerektiren bir şey” gibi şeyler söyleyerek birkaç kez tekrar etti. Sonrasında biraz&nbsp;M.I.A. dinleyip anasahne alanından ayrıldık. M.I.A. için çok heyecanlıydık ama maalesef beklediğimiz gibi bir kitle yoktu. Önümüzde duran birçok insan Bad Girls’e kadar dans bile etmeden dikildi, sonunda çaldığında da video çekip ayrıldılar. Sonrasında geçtiğimiz The Smile’ın sahne aldığı alan maalesef yeterince büyük değildi ve biz oraya geçene kadar dolmuştu, uzaktan izleyebildik. Neredeyse seyirciyle hiç iletişimsiz ama yine de harika bir performanstı, hemen hemen bütün albümü çaldılar. Sonrasında bir iki performansa daha göz atıp alandan ayrıldık.<h3 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">3. GÜN</h3>Üçüncü gün çok sakin başladı, erken saatlerdeki performanslar için gelen büyük kalabalıklar yoktu, biz güne Sad Night Dynamite ile başladık. Son günde kaçırmak istemediğimiz bütün isimler anasahne alanındaydı o yüzden hemen oraya geçtik ve beklemeye koyulduk. Arada Sky Ferreira’ya gitmeyi planlamıştık ama zaten son anda iki saatlik bir gecikmeyle çıkacağının duyurusu yapıldıktan sonra bile 20 dakika daha geç çıktığının ve teknik sıkıntılar olduğunun haberini alınca vazgeçtik. Onun yerine tam da doğum gününde sahnede olan Jorja Smith’i izledik. Arkasından Yeah Yeah Yeahs sahnedeydi. Performansları festivalin en iyi anı ve festivale edilebilecek en güzel vedaydı. Dünyanın en cool insanı Karen O, yıllardır sahne aldıkları ilk festival olduğunu ve en sevdikleri festivallerden birinde olmanın çok güzel olduğunu söyledi. Eski albümlerden favorilerin yanı sıra Eylül sonu yayımlanacak olan albümlerinden hiç duymadığımız birkaç şarkı da çaldılar. Yeni şarkılar gerçekten çok iyiydi (o kadar iyiydi ki festival sonrası eve dönüş yolunda albümü ön sipariş etmek zorundaydım), albüm için şimdiden sabırsızlanmaya başlayabiliriz. Bir noktada Karen O, Julian Casablancas’ın bir önceki gece giydiği üzerinde Julian yazan eldiveni giyiyordu. Julian’ı sahneye davet edeceğini sanıp çok heyecanlandık ama öyle bir şey olmadı, zaten eski arkadaşlar -üstelik Julian Casablancas Karen O'nun solo projesinin anlaşmasının olduğu record label’ın sahibi- sadece izlemeye gelmesi beklenmedik bir şey değil. Kısa bir aradan sonra sahneye geri dönüp performanslarını Heads Will Roll ve Date with the Night ile bitirdiler. Festival boyunca&nbsp;Tame Impala için festivale geldiğini söyleyen birçok insanla karşılaştık, ama benim kişisel fikrim Tame Impala’yı açık havada bir festivalde izlemenin çok da iyi olmadığı yönünde. Her şey sona ermeden Tame Impala ve Phoenix performanslarını izlemiş olsak da YYYs sonrası festivali içimiz rahat, tatmin olmuş bir şekilde kapatmıştık.&nbsp;Bu sene festivaldeki en büyük değişiklik iki anasahneyi yan yana koymaları olmuş. Daha önce karşı karşıya olan sahnelerde eğer bir headliner için en öndeyseniz diğeri için en arkada olacağınız anlamına geliyordu. Şimdi doğru noktayı bulursanız hiç yerinizi değiştirmeden arka arkaya çıkan headlinerları iyi bir konumdan izleyebiliyorsunuz. Bir diğer gelişme de içecek, yiyecek standlarının ve her festivalin en kötü yanı iğrenç taşınabilir tuvaletler yerine normale daha yakın taşınabilir tuvaletlerin sayısını arttırmaları olmuş. Her sene iyileşen festivalin seneye de bu seneden dersler çıkarıp daha da iyi olacağına şüphemiz yok.Önümüzdeki sene yine iki hafta yapılacak festivalin ikinci haftası Madrid’de olacak. Aslında planları, Barselona lokallerinin şikayetleri sebebiyle festivali tamamen Madrid’e taşımaktı fakat şehrin ekonomisine katkısından ötürü (örneğin bu sene festivalin şehre getirisi 350 milyon euro olmuş) en az beş sene daha Barselona’da kalmak üzere anlaşma imzalandı. Festivalin 20. yılından sonra gideceği yön ne olursa olsun merakla izlemeye ve Avaz’da yazmaya devam edeceğiz.

Sabırla beklediğimiz Primavera Sound Festival'in yirmincisine iki sene gecikmeyle kavuştuk.

En sevdiğimiz festival 20 yaşında

İnsanların kişiliklerinin tamamen akışkan bir yapıda olması bana hep ilginç gelmiştir. Herhangi bir durumda ya da koşulda çok farklı bir kişiye bürünebiliyoruz. Bence bu tam olarak da insan olmanın son evresi. (Öhöm – self-actualization) Dinlediğim müziklerde de sanatçıların limitlerin ötesinde, tamamen bağımsız bir şekilde derin sularda dolaşması her zaman takdirimi toplamıştır. Mesela Gorillaz. Bir grup nasıl bu kadar farklı tarzı bir arada dinleyicisine sunabilir?Şimdi ise sizleri tam olarak bu işi kusursuz yapması ile takdirimi toplamış, aynı zamanda da Damon Albarn ve FKA twigs onayını almış bir ikili ile tanıştırmak isterim: Sad Night Dynamite. Glastonbury yakınlarında yaşayan Josh ve Archie aslında çocukluk arkadaşı. Ancak birlikte müzik yapmaları üniversitede ayrı kaldıkları dönemde ortaya çıkıyor. Geçtiğimiz sene yayımladıkları grup ile aynı adı taşıyan albümleri de tam bu dönemde oluşmaya başlıyor. Grubun tarz paletinin bu kadar geniş olması da ilhamlarının çeşidinden kaynaklanıyor. Örneğin; Archie tamamen dans müziğine ilgi duyarken Josh şu ana kadar daha çok Noel şarkıları yayımlamış. (Ve bundan pek gurur duymuyor)Sad Night Dynamite, tam anlamıyla bir sample cenneti. Glastonburyli ikili (aslında tam olmasa da ben onları artık bu şekilde tanımlıyorum – çünkü çok cool) müzisyenlerin kendilerinden bile daha büyük müzik icra etmelerinin önemine inandıklarını belirtiyorlar. Bu nedenle de ilhamlarını bir araya getirerek tamamen türler arası bir müzik icra ediyorlar. Mesela karanlık elektronik bir albüm ile karşı karşıya olduğunuzu düşünürken Smoke Hole ile bir anda hip-hop’a selam çakıyorsunuz.Yazımının tamamlanması ile grubun bir albüm yayımlamaya karar verdiği Icy Violence, tam anlamıyla karanlık dans müziği marşı olarak öne çıkıyor. Mountain Jack ise muhtemelen son birkaç senedir duyduğum en iyi melodilerden biri. Krunk‘ta ise elektro gitarların folklorik yapısı elektronik müzik ile buluşuyor ve deneyselliğin uç sınırlarında dolaşıyorsunuz.Birçok sevdiğimiz ismin onayını alan Sad Night Dynamite, maalesef pandemi döneminde çıkış yapmalarının acısını yaşadı. Araştırmalarımıza göre blog'da ilk defa yer vermemizden beri sadece The Line of Best Fit tarafından keşfedilmişler. NME tabii ki başı çekiyor çünkü İngiliz olma tutkusu... Grup aynı zamanda IDK iş birliği ile Psychedelic Views adında kafanın iyi olması ile gelen depresif hisleri anlatan bir şarkı yayımladı. Bu sene ise Black &amp; White&nbsp;adında bir tekli yayımlayan ikilinin yeni çalışmaları da en az albüm kadar güçlü. Maalesef keşfedilmeleri beklediğimizden uzak sürüyor gibi gözüküyor. Biz ise kendileri ile tesadüf karşılaşmanın mutluluğunu yaşıyoruz. “serendipity” dedikleri bu olsa gerek…<a data-type="embed" fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/2a7NyNVcy7eJSeUzzOOF4x?si=fgBDfopxSsi96Dqh-XFZkg" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2022/2/2022-03-26T10:03:17.933Z.png" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a>

Gorillaz ve FKA twigs onaylı bir Sad Night Dynamite...

Bağımsız, karanlık ve bir o kadar heyecan verici

<img alt="Joni Mitchell Neil Young" src="https://images.aposto.com/2022/0/6/1643460016676.png" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="2.01" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"> (Kaynak: Larry Hulst/Michael Ochs Archives/Getty Images) Spotify'ın 2020'de yüksek bir meblağ ile anlaşarak yayın haklarını satın aldığı podcast yaratıcısı Joe Rogan'ın programında COVID19 salgını ve aşılarla ilgili yanlış bilgiler yayması ve Spotify'ın tam olarak bu konuda yanlış bilgilendirmeyi önlemek üzere aldığı kararlar doğrultusunda başka yayıncıların içeriklerini kaldırmasına rağmen bu içeriğin yayında kalmasına izin vermesi üzerine, Neil Young ve onu takiben Joni Mitchell, müzik kataloglarını Spotify'dan kaldırma kararı aldı. Birçok Spotify kullanıcısı da hesaplarını iptal etmeye başladı. Bu hareketin devamı ve diğer müzisyenlerin tepkileri için takipte kalacağız.Geçtiğimiz hafta Damon Albarn'ın, bir Los Angeles konseri öncesi verdiği röportajda Taylor Swift'in kendi şarkılarını yazmadığını iddia etmesi üzerine ortalık karıştı. Taylor Swift'in <a fr-original-style="" href="https://twitter.com/taylorswift13/status/1485714265675812866?s=20&t=j1NUDY16nhfUZo02dGXCGQ" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">cevabının</a> yanı sıra birlikte çalıştığı müzisyenler de bu algının ne kadar yanlış olduğunu Twitter aracılığıyla belirtti. Demek oluyor ki Damon Albarn bile olsan yaşlanıp gündem dışı kalabiliyorsun.Bu hafta radarımıza takılan bir sürü yeni single oldu: Thom Yorke, Tom Skinner&nbsp;ve Jonny Greenwood'un yeni süper grubu Smile'dan <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/track/2WXelEIMTkDX8VENGdbHfk?si=c27180cdae7c4b0e" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">The Smoke</a>, Charli XCX'ın yeni pop albümünde yer alacak olan Rina Sawayama'yla iş birliği <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/track/50ZFpw2wS6ERvLmW8TINhq?si=53f48cdd77004920" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Beg For You</a>, Alice Glass'ın ertelenen solo çıkış albümünden <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/track/5Bii5cjilhQ9v3BSeSEhnM?si=b00bc0a1287f4a83" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Love is Violence</a>, Grimes'ın hakkında ne hissettiğimize henüz karar veremediğimiz <a fr-original-style="" href="https://youtu.be/pzPElFdxMCM" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Shinigami Eyes</a>'ı videosuyla birlikte yayımlandıç

Taner Turna Albüm:&nbsp;Damon Albarn, The Nearer The Fountain, More Pure The Stream FlowsSüre:&nbsp;39 dakikaPlak Şirketi:&nbsp;Transgressive RecordsKartonet:&nbsp;Damon Albarn, farklı personalarını müzikal projelerin içine yerleştirmeyi başarmış nadide isimlerden biri. Blur ve Gorillaz’dan bağımsız ilerleyen solo kariyeri ve burada gerçekleştirdiği üretimler, bir günlük kadar kişisel. Geçtiğimiz ay yayımlanan ikinci solo albümü The Nearer The Fountain, More Pure The Stream Flows da bunun en güncel örneği. Başlangıçta İzlanda manzaralarından esinlenerek bir orkestra eseri olarak planlanan yolculuk pandemiyle birlikte Damon Albarn’ın melankolik ruh tasvirlerine dönüştü. Yine planlar yaparken başımızdan geçenler hayatın yönünü belirledi. 11 şarkıdan oluşan albüm; ham, sürükleyici ve merak uyandıran bir müzikal akışa sahip.<img src="https://images.aposto.com/2021/11/3/1638994140722.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Damon Albarn, The Nearer The Fountain, More Pure The Stream Flows<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Neden dinleyelim? En baştan şunu söylemekte fayda var: The Nearer The Fountain, More Pure The Stream Flows, Damon Albarn’ın diskografisinde en içgörülü çalışmalardan biri. Albümde ağırbaşlı piyanolar, atmosfere karışan synthesizer’ler ve Albarn’ın şiirsel vokallerinin arasından geçen samimi ve umutlu bir soluklanma hâkim. Albarn'ın duygusal iniş çıkışlarına rağmen albüm bir bütünlüğe sahip. Albarn'ın bütünsel hikâye anlatımı, şarkıları yapboz parçalarına dönüştürerek albümü özenle hazırlanmış bir şekilde keşfetmeye olanak sağladığını söylemek mümkün. The Nearer the Fountain, More Pure the Stream Flows, kahramanın uzun ve sıra dışı ses mirasına layık güzel bir albüm. Keyfini çıkarın.

Damon Albarn ile ilgili hikayeler