Önüm arkam sağım solum Z kuşağını eleştirenler ile dolu. Özellikle benim gibi Y kuşağını son demlerinde yakalamışsanız genelde en ufak bir mod değişiminizde Z kuşağı damgası yersiniz. Yaşlıların klasik “Yeni nesil işte” sözü sizi olduğunuzdan daha genç yaşta bulur. Yapılan araştırmalar gösteriyor ki Z kuşağı bizden daha farklı şeyleri önemsiyor, daha farklı tüketiyor, daha farklı şeyler arıyor. Peki, bu kuşağın müzik sektörü üzerindeki etkisi hakkında neler söyleyebiliriz?Spotify da durumu fark etmiş ki geçtiğimiz sene bu kuşağın dinleyicilerinin tercihlerini analiz ettikleri bir <a fr-original-style="" href="https://www.rollingstone.com/pro/features/spotify-gen-z-survey-audio-branding-trends-1064844/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">çalışmaya imza atmış</a>. Öncelikle güzel haberi verelim. Z kuşağı da stres ve anksiyete ile mücadele etmede müziğin gücünden yararlanıyor. Bizim gibi daha duygusal ve kişisel olanın peşinde. Farklılıklarımız ise medya tüketim alışkanlıklarında başlıyor. Z kuşağı, önceki kuşaklara göre farklı kültürlere karşı daha ilgili. Daha fazla podcast dinliyor ve böylece politik konularda daha fazla bilgi sahibi olmaya çalışıyor. Bunlara ek olarak, yine aynı araştırmada bu kuşağın daha fazla “kendin yap" (DIY) kültürüne önem verdiği ve girişimci olmaya daha yatkın oldukları ortaya konulmuş.Müzik sektörünün gidişatına baktığınızda ise Z kuşağının hayatımıza getirdiği yeni alışkanlıkların izini hemen fark ediyorsunuz. DIY kültürü, son birkaç sene dinlediklerimizi büyük oranda etkiledi. Billie Eilish ile pop müzik, “bedroom pop” kültürünü popüler müzik ile tanıştırdı. Böylece sanatçıların kendi duygularını ve yaratıcı becerilerini prodüktörlerin ticari kaygılarını bir kenara bırakarak ifade etmeleri kolaylaştı. Önceleri ağırlıklı olarak indie müzikte karşılaştığımız bu durum, artık popüler müzikte de yaygınlaşmaya başladı.Z kuşağının genel tüketim alışkanlıkları da müzik sektöründeki devlerin hamlelerini şekillendiriyor. Spotify gibi streaming hizmetlerinin daha da büyüyeceğini söylememize gerek yok herhalde. Z kuşağı sahiplikten ziyade geçici olarak bir şeyleri deneyimlemeye daha yatkın. Bu nedenle albüm sahipliğinin daha da azalması şaşırtıcı olmaz. Her ne sahiplik azalsa da müzik bilgisinin artması ve yeni isimlerin keşfi de bir o kadar olası hâle geliyor. Z kuşağının farklı kültürlerden ve gruplardan insanlar ile daha etkileşim hâlinde olması nedeniyle müzik keşiflerinde tavsiyeler daha önemli hâle geliyor. Aynı zamanda albüm dinlemekten ziyade çalma listesini tercih etmeleri de yine daha karışık ve kolay tüketilebilir olana yönelmeleri ile paralellik gösteriyor.Peki, bu durum müziğin geleceği ile ilgili neler söylüyor? Öncelikle kişisel görüşüm, şu anda içinde bulunduğumuz dönemin çoktan bu kuşak ile şekillendiği yönünde. Ancak bu geçiş döneminin Z kuşağının da Y kuşağı ile oldukça benzer olması nedeniyle yumuşak olduğunu düşünüyorum. Z kuşağı da bizim gibi hüzünlü şarkılar dinlemeyi seviyor (hatta bir araştırmaya göre daha fazla seviyormuş), belirli konulara duyarlı ve küreselleşme ile içinden geçtiğimiz hızlı tüketim döneminin bir kurbanı. Ancak unutmamak gerek ki Clairo, Olivia Rodrigo ya da Billie Eilish gibi isimleri, onlar ile empati kurabildiğimiz için dinliyoruz. Sormamız gereken esas soru şu: Bir sonraki kuşakta bizi neler bekliyor?

Ah bu yeni nesil...

Müzik sektöründe Z kuşağının yükselişi

<img src="https://images.aposto.com/2021/3/2021-04-23T07:37:43.028Z_sm.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" alt="Annie Mac - BBC Radio 1" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Annie Mac - BBC Radio 1• BBC Radio 1’in efsane program sunucusu Annie Mac, 30 Temmuz’da son kez mikrofon başına geçeceğini duyurdu. 17 yıl boyunca popüler müzik etrafında toplanan dinleyicileri coşkusu, merakı ve müzikal bilgisiyle besleyen Annie Mac, popüler müzikte radikal dönüşümlerin yaşandığı 2000’lerin büyük bir bölümünde açık kulakları eğlendiren ve müzik etrafında buluşturan isimlerden biri oldu.&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Büyülü bir kariyer: The Guardian’da Laura Snapes’in kaleme aldığı <a fr-original-style="" href="https://www.theguardian.com/tv-and-radio/2021/apr/21/how-annie-macs-enthusiasm-shaped-pop-fans-bbc-radio-1" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">yazıda</a> nesiller arası kültür köprüleri kurmayı başaran Annie Mac'in kariyer yolculuğuna daha yakından bakabilirsiniz.</li></ul>

Aposto Gündem

Üniversitede elbette biraz da abartılı bir şekilde hocamın söylediği söz aradan geçen yıllara rağmen Pink Floyd dinlediğim her an kulağımda&nbsp;çınlar: “İnsanlar ikiye ayrılır; Pink Floyd dinleyenler ve Pink Floyd dinlemeyenler”. Muhtemelen anonimleşen ve elbette ayrımcılık kokan bu&nbsp;önerme, aslında hayranları nezdinde Pink Floyd'un ne denli değer gördüğünün de önemli bir göstergesi. Bu hafta artık bir efsane hâline gelen Pink Floyd'un hikâyesini konu edinen bir kitabı Raftan indiriyoruz.Yazıyı yazmaya başlamadan&nbsp;önce hangi Pink Floyd şarkısını açacağıma karar vermek dahi epey bir zamanımı aldı. Zira ilkokul yıllarımda The Wall video klibiyle tanıdığım ama elbette es geçtiğim, lise yıllarımda ise yavaş yavaş idrak etmeye başladığım bu grup, ilk gençlik yıllarımdan bugüne değin bilinçli ya da bilinçsizce inşa ettiğim müzikal zevkimde hep bir&nbsp;çıta oldu. Netice itibarıyla yazının şarkısı Welcome to the Machine&nbsp;oldu.Sümeyra Teltik ve Fatma Berber'in Destek Yayınları etiketiyle raflardaki yerini alan Pink Floyd: Kilidi Açamazsan Kır Kapıyı&nbsp;isimli&nbsp;çalışmaları, İkinci Dünya Savaşı sonrası dönüşen müziğin&nbsp;öncülerinden bir grubun kuruluşundan dağılışına farklı yönlerini irdeliyor. Kitap; Syd Barret, Roger Waters, Nick Mason, Richard Wright ve gruba daha sonradan katılan David Gilmour'un gençlik yıllarında başlayan bu müzikal maceralarının, hem kendilerini hem de farklı jenerasyonları, dolayısıyla da dünyayı değiştireceğini bilmedikleri yıllarından bahsediyor.Kitabın içeriğine geçmeden böylesi bir eserin yazılmasının önemine değinerek yazıya bir parantez açmak istiyorum. Lise yıllarında müzik dergilerinin verdiği cep kitaplarını bir yana koyarsak Türkiye’de popüler müzik konusunda bundan 20 yıl öncesine kadar kaynak sıkıntısı had safhadaydı. İnternetin olmadığı o dünya, elbette bizler için büyük bir bilgi açlığı anlamına da geliyordu. Pink Floyd: Kilidi Açamazsan Kır Kapıyı&nbsp;kitabıyla da aslında arada geçen zaman içinde Türkçedeki belli başlı müzik kitapları üzerine duracağım bir seriye de başladığımızın haberini vermiş olayım.Orta sınıf ailelerin zeki&nbsp;çocukları: "Balo salonlarında, kulüplerde devam etmeyeceğiz. Büyük bir&nbsp;çadır kirayacağız, gezici sirkler gibi gezeceğiz."&nbsp;diyordu Roger Waters, grubun daha ilk yıllarında gelecek planlarını anlatırken. Birleşik Krallık'ta biri hariç&nbsp;(Nick Mason) orta sınıf ailelere mensup&nbsp;üniversiteli, zeki ve duyarlı gençlerin bu yolculuğu, elbette gül bahçeleriyle&nbsp;çevrili olmamıştı. Pink Floyd: Kilidi Açamazsan Kır Kapıyı bir grubun biyografisi olarak Syd Barrett'in müzikal fikirlerinden yola&nbsp;çıkarak grubun diğer&nbsp;üyeleriyle bir araya gelmesi ve son olarak da David Gilmour'un ekibe katılma sürecini ele alıyor.&nbsp;Kronolojik bir düzlemde ilerleyen kitap, grubun&nbsp;çok ses getiren albümleri, Syd Barret'ın ortalıktan kaybolması ve en nihayetinde herkesin malumu bir şekilde Roger Waters'ın gruptan kavgalı bir şekilde ayrılmasıyla devam ediyor. Ne hazindir ki pek&nbsp;çok grupla aynı kaderi paylaşan Pink Floyd, bu kez yoluna iki esas kurucusu olmadan ve elbette&nbsp;üslubunu da bir nebze değiştirerek yakın zamana kadar devam etmişti. Bilindiği&nbsp;üzere içinde Anisina&nbsp;isimli bir şarkının da bulunduğu Endless River, efsanevi grubun son ortak albümü olarak açıklanmıştı.Dünya çapında her an bir yerde bir şarkısı çalındığı varsayılan Dark Side of the Moon&nbsp;gibi çığır açan albümlere imza atmış, rock tarihinin en önemli sololarından birini barından Comfortably Numb ve High Hopes gibi şarkılara hayat veren Pink Floyd hakkında kendisine “nereden başlamalı?” diye soran meraklıların faydalanabileceği bu kitap, bilgilerini tazelemek isteyen eski kurtların da kitaplığında yer alabilir.

Duende

Birleşik Krallık'tan dünyaya yayılan müzikal çığlık

Pink Floyd: Çocuk büyüdü, düş bitti

The Verve’ün 1997’de yayımladığı <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMTNkZDU2MzcxNTc2MDAwNjdhOTkyMiZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9NWYzNGUyNDFlZWQ1ODgwMDA2MWM0YWIwJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy55b3V0dWJlLmNvbSUyNTJGd2F0Y2glMjUzRnV0bV9zb3VyY2UlMjUzRGFwb3N0byUyNTI2YW1wJTI1M0J2JTI1M0QxbHl1MUtLd0M3NCUyNTI2YW1wJTI1M0JmZWF0dXJlJTI1M0R5b3V0dS5iZQ=="">Bitter Sweet Symphony</a>, son 30 yılın en başarılı şarkılarından biri şüphesiz. Richard Ashcroft’un konserlerinde “millî marşımız” diye anons ettiği, Birleşik Krallık televizyon kanallarının İngiltere maçlarından önce çaldığı, sokakta yürürken zaman zaman o ünlü videosunun içindeymiş gibi hissettiğimiz, melodisini duyduğumuz anda eşlik etmeye başladığımız Bitter Sweet Symphony, aynı zamanda popüler müzik tarihinin en belalı şarkılarından. Bunun sebebi, The Verve’ün şarkıda kullandığı birkaç saniyelik yaylı sample’ı (evet, o yaylılar).60’ların ortalarında The Rolling Stones’un menajerliğini ve yapımcılığını üstlenen Andrew Loog Oldham, 1966’da The Andrew Oldham Orchestra adıyla Stones’un parçalarının orkestra yorumlarına yer verdiği bir albüm çıkarıyor: The Rolling Stones Songbook. Mick Jagger ve Keith Richards’ın The Last Time şarkısının bu albümde yer alan versiyonu (ki şarkının orijinalinden neredeyse tanınmayacak kadar uzak olduğunu söyleyebiliriz), The Verve tarafından Bitter Sweet Symphony'de sample’lanıyor, yani şarkıdan bir bölüm alınarak yeni şarkıda kullanılıyor. Bu kullanım için, The Rolling Stones Songbook albümünü yayımlayan Decca Records’dan gerekli izinler alınıyor. Ancak gözden kaçan bir şey var; şarkının orijinalinin hakları, müzik endüstrisinin en korkulan karakterlerinden biri olan Allen Klein’ın şirketi ABKCO’nun elinde. Menajer Brian Epstein’in ölümünün ardından The Beatles’ın menajerliğini alan, birkaç yıl içinde grubun dağılma noktasına gelmesinde etkisi olduğu söylenen, grup kendisiyle sözleşmesini yenilemeyince onlara dava üstüne dava açan Klein.&nbsp;The Verve’ün plak şirketi EMI, Bitter Sweet Symphony'nin esas single olacağı Urban Hymns albümü çıkmadan önce, bu son izni almak için ABKCO’nun kapısını çalıyor. Klein’ın cevabı, net bir “Hayır”. Uzun pazarlıklar sonucu, şarkının gelirlerinin yarı yarıya paylaşılması şartıyla, The Rolling Stones parçası The Last Time ile ilgili izin de alınıyor. Ama hikâye burada bitmiyor.&nbsp;Şarkı yayımlandıktan bir süre sonra Klein, The Verve’ün belirlenenden daha uzun bir sample kullandığını öne sürerek grubu telif hakkı ihlal davası açmakla tehdit ediyor. Bu hamlenin arkasında, şarkının patlama yapmasının etkisi var. Klein’ın grupları parçalayan vahşi yöntemlerine aşina olan ekip, onunla bir hukuk savaşına girmek istemiyor ve şarkının tüm haklarını The Rolling Stones’a devrediyor. Richard Ashcroft, bu devir karşılığında bin dolar kazanıyor!Bitter Sweet Symphony 90’ların mihenk taşlarından biri olurken, şarkının tüm geliri Jagger ve Richards ikilisine gidiyor. Şarkı Grammy adayı olduğunda, üzerinde ikisinin adı var. Klein’ın şirketi ABKCO, elde edebileceği maksimum kârın peşinde şarkıyı dünyanın her yerinde reklamlara, filmlere, televizyon programlarına satıyor. Peki, The Last Time'ın orkestra versiyonunu kaydeden Andrew Oldham? Jagger ve Richards’ın kazancıyla kıyaslandığında “Kendime güzel bir saat kayışı alacak kadar param oldu.” diyor.&nbsp;Bu hikâyede The Last Time'ın orkestra versiyonunun düzenlemesini yapan, Bitter Sweet Symphony'de sample’lanan yaylı partisyonunu yazan besteci David Whitaker’ın adı hiç geçmiyor. Bir diğer ilginç nokta da Stones’un şarkıyı aslında This May Be The Last Time adlı, anonimleşmiş bir gospel eseri üzerine kurmuş olması. Keith Richards, The Staple Singers’ın 1954’te kaydettiği şarkıyı adapte ettiklerini söylüyor.Allen Klein 2009’da öldü. 2019’da Richard Ashcroft’un menajerleri, Klein’ın ABKCO’nun başına geçen oğluna ulaşarak şarkının haklarını geri almak istedi. Birkaç ay içinde Mick Jagger ve Keith Richards, şarkının haklarının tamamını Ashcroft’a devretti ve adları şarkı yazarlarından çıkarıldı.Bu yazı 15 Ocak 2021 tarihinde <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMTNkZDU2MzcxNTc2MDAwNjdhOTkyMiZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9NWYzNGUyNDFlZWQ1ODgwMDA2MWM0YWIwJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRmFwb3MudG8lMjUyRm4lMjUyRmR1ZW5kZQ=="">Duende'de</a> yayımlanmıştır.&nbsp;

Popüler müzik tarihinin en belalı şarkılarından: Bitter Sweet Symphony.

22 yıllık acı tatlı hikâye

The Verve’ün 1997’de yayımladığı <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMDA0NGZjNTY4NjBmMDAwODAwMmM1NyZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9NWYzNGUyNDFlZWQ1ODgwMDA2MWM0YWIwJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy55b3V0dWJlLmNvbSUyNTJGd2F0Y2glMjUzRnV0bV9zb3VyY2UlMjUzRGFwb3N0byUyNTI2YW1wJTI1M0J2JTI1M0QxbHl1MUtLd0M3NCUyNTI2YW1wJTI1M0JmZWF0dXJlJTI1M0R5b3V0dS5iZQ=="">Bitter Sweet Symphony</a>, son 30 yılın en başarılı şarkılarından biri şüphesiz. Richard Ashcroft’un konserlerinde “millî marşımız” diye anons ettiği, Birleşik Krallık televizyon kanallarının İngiltere maçlarından önce çaldığı, sokakta yürürken zaman zaman o ünlü videosunun içindeymiş gibi hissettiğimiz, melodisini duyduğumuz anda eşlik etmeye başladığımız Bitter Sweet Symphon, aynı zamanda popüler müzik tarihinin en belalı şarkılarından. Bunun sebebi, The Verve’ün şarkıda kullandığı birkaç saniyelik yaylı sample’ı (evet, o yaylılar).60’ların ortalarında The Rolling Stones’un menajerliğini ve yapımcılığını üstlenen Andrew Loog Oldham, 1966’da The Andrew Oldham Orchestra adıyla Stones’un parçalarının orkestra yorumlarına yer verdiği bir albüm çıkarıyor: The Rolling Stones Songbook. Mick Jagger ve Keith Richards’ın The Last Time şarkısının bu albümde yer alan versiyonu (ki şarkının orijinalinden neredeyse tanınmayacak kadar uzak olduğunu söyleyebiliriz), The Verve tarafından Bitter Sweet Symphony'de sample’lanıyor, yani şarkıdan bir bölüm alınarak yeni şarkıda kullanılıyor. Bu kullanım için, The Rolling Stones Songbook albümünü yayımlayan Decca Records’dan gerekli izinler alınıyor. Ancak gözden kaçan bir şey var; şarkının orijinalinin hakları, müzik endüstrisinin en korkulan karakterlerinden biri olan Allen Klein’ın şirketi ABKCO’nun elinde. Menajer Brian Epstein’in ölümünün ardından The Beatles’ın menajerliğini alan, birkaç yıl içinde grubun dağılma noktasına gelmesinde etkisi olduğu söylenen, grup kendisiyle sözleşmesini yenilemeyince onlara dava üstüne dava açan Klein.&nbsp;The Verve’ün plak şirketi EMI, Bitter Sweet Symphony'nin esas single olacağı Urban Hymns albümü çıkmadan önce, bu son izni almak için ABKCO’nun kapısını çalıyor. Klein’ın cevabı, net bir “Hayır”. Uzun pazarlıklar sonucu, şarkının gelirlerinin yarı yarıya paylaşılması şartıyla, The Rolling Stones parçası The Last Time ile ilgili izin de alınıyor. Ama hikâye burada bitmiyor.&nbsp;Şarkı yayımlandıktan bir süre sonra Klein, The Verve’ün belirlenenden daha uzun bir sample kullandığını öne sürerek grubu telif hakkı ihlal davası açmakla tehdit ediyor. Bu hamlenin arkasında, şarkının patlama yapmasının etkisi var. Klein’ın grupları parçalayan vahşi yöntemlerine aşina olan ekip, onunla bir hukuk savaşına girmek istemiyor ve şarkının tüm haklarını The Rolling Stones’a devrediyor. Richard Ashcroft, bu devir karşılığında bin dolar kazanıyor!Bitter Sweet Symphony 90’ların mihenk taşlarından biri olurken, şarkının tüm geliri Jagger ve Richards ikilisine gidiyor. Şarkı Grammy adayı olduğunda, üzerinde ikisinin adı var. Klein’ın şirketi ABKCO, elde edebileceği maksimum kârın peşinde şarkıyı dünyanın her yerinde reklamlara, filmlere, televizyon programlarına satıyor. Peki, The Last Time'ın orkestra versiyonunu kaydeden Andrew Oldham? Jagger ve Richards’ın kazancıyla kıyaslandığında “Kendime güzel bir saat kayışı alacak kadar param oldu.” diyor.&nbsp;Bu hikâyede The Last Time'ın orkestra versiyonunun düzenlemesini yapan, Bitter Sweet Symphony'de sample’lanan yaylı partisyonunu yazan besteci David Whitaker’ın adı hiç geçmiyor. Bir diğer ilginç nokta da Stones’un şarkıyı aslında This May Be The Last Time adlı, anonimleşmiş bir gospel eseri üzerine kurmuş olması. Keith Richards, The Staple Singers’ın 1954’te kaydettiği şarkıyı adapte ettiklerini söylüyor.Allen Klein 2009’da öldü. 2019’da Richard Ashcroft’un menajerleri, Klein’ın ABKCO’nun başına geçen oğluna ulaşarak şarkının haklarını geri almak istedi. Birkaç ay içinde Mick Jagger ve Keith Richards, şarkının haklarının tamamını Ashcroft’a devretti ve adları şarkı yazarlarından çıkarıldı.Adım adım Bitter Sweet Symphony <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMDA0NGZjNTY4NjBmMDAwODAwMmM1NyZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9NWYzNGUyNDFlZWQ1ODgwMDA2MWM0YWIwJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnlvdXR1LmJlJTI1MkZqMWpHRi02YkZwSQ=="">The Staple Singers - This May Be The Last Time</a> <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMDA0NGZjNTY4NjBmMDAwODAwMmM1NyZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9NWYzNGUyNDFlZWQ1ODgwMDA2MWM0YWIwJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnlvdXR1LmJlJTI1MkZnZEZRdGJYQVdkYw=="">The Rolling Stones - The Last Time</a> <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMDA0NGZjNTY4NjBmMDAwODAwMmM1NyZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9NWYzNGUyNDFlZWQ1ODgwMDA2MWM0YWIwJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnlvdXR1LmJlJTI1MkY5WXJsbGZBTXdISQ=="">The Andrew Oldham Orchestra - The Last Time</a> <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMDA0NGZjNTY4NjBmMDAwODAwMmM1NyZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9NWYzNGUyNDFlZWQ1ODgwMDA2MWM0YWIwJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnlvdXR1LmJlJTI1MkYxbHl1MUtLd0M3NA=="">The Verve - Bitter Sweet Symphony</a>

popüler müzik ile ilgili hikayeler