Bahar Akıncı ile Başıma Gelmeyen Kalmadı #2.1: Fatih Tutak:&nbsp;Bahar Akıncı ile Başıma Gelmeyen Kalmadı ikinci sezonu ile tekrar Aposto Radyo'da! Bahar'ın seyahatlerle hayatlarını değiştiren kişileri konuk aldığı ikinci sezonun ilk konuğu Türkiye'nin ilk ve tek iki Michelin yıldızlı restoranı TURK'un şefi Fatih Tutak.&nbsp;<a data-type="embed" fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/episode/7o0svMu61vt3kadpSN2h0B?si=395500b4cb5f4208" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2023/0/2023-01-25T11:56:12.995Z.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="3.40" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a>Üretim Kaydı #6: Nezaket Erden ve Hakan Emre Ünal | Bir arada üretmek, "birbirini" yönetmek:&nbsp;Üretim Kaydı’nın bu bölümünde Tiyatro Hemhâl'in kurucularından Hakan Emre Ünal ve Nezaket Erden konuğumuz. Nasıl tanıştıkları, birlikte üretme maceralarının nasıl başladığını, oyun ile olan ilişkilerini ve "N'Olcak Bu Yusuf Umut'un Hâli", "Sevgili Arsız Ölüm - Dirmit" oyunlarının üretim sürecine dair konuşuyoruz.<a data-type="embed" fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/episode/20KpikVR6Z2QUYwWIHu2zC?si=4026b6a9a20445a7" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2023/0/2023-01-25T11:56:47.776Z.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="3.40" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a>Keşif Sineması #2.10: Oktay Çubuk | Sinema eğitimi, tutkular ve Darius Marder sineması: Keşif Sineması’nın ikinci sezon finalinde Duran ve Ah Nerede dizileri ile Bir Nefes Daha filminden tanıyabileceğin oyuncu Oktay Çubuk’la sinema eğitiminin oyunculuğa katkıları, tutkular ve bağımlılıklar, Nisan Dağ ile çalışmak ve rap müzik üzerine sohbet ettik; Darius Marder’in sinemasını onunla keşfettik.<a data-type="embed" fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/episode/7k7qfK0a4L8WqHDT45K8kc?si=bac0c15fa78248f7" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2023/0/2023-01-25T11:57:39.821Z.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="3.40" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a>Neden Popüler Oldu? #17: Miley Cyrus: Alara, Neden Popüler Oldu'nun yeni bölümünde çağdaş ozanlardan birini mercek altına alıyor: Miley Cyrus. Disney Channel'da yayınlanan Hannah Montana'yla başlayan bir "makul kadın olma" hikâyesi bu.<a data-type="embed" fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/episode/5HTsPrxDM7tcPmvdLVuIQl?si=a90a4aca19cc48b7" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2023/0/2023-01-25T11:58:11.396Z.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="3.40" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a>Attila Köksal ile Finansal Bakış #6: Ertunç Tümen ile nasıl yatırım yapmalıyım?: Akbank sponsorluğunda gerçekleşen Finansal Bakış podcast serisinde duayen yatırım uzmanı Attila Köksal finans, birikim ve yatırım konularında yaptığımız hataları inceleyecek, nedenlerini arayacak ve bu hatalardan nasıl kaçınabileceğimize dair ipuçları verecek. Altıncı bölümde Attila Köksal ve konuğu AkPortföy Genel Müdür Yardımcısı Ertunç Tümen yatırım yaparken nasıl karar vermemiz, bu kararları uzun vadeye nasıl yayabileceğimiz üzerine konuşuyor.<a data-type="embed" fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/episode/36QB4H15nHSBpXt2gSm9f4?si=4059bbdd5a1742c1" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2023/0/2023-01-25T11:58:48.919Z.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="3.40" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a>

Editörün Seçkisi

2009 yılı ile ilgili hatırladığım en somut anılardan biri David Cameron’un o dönem herkesi şaşkına çeviren Avatar filmi. Herkesin sinema salonlarına doluştuğunu hatırlıyorum. Filmin bitişinde, salonun merdivenlerinden bir bir inerken, ‘teknolojiye bak,’ ‘nasıl olabilir,' gibi cümlelere kulak misafiri olarak uğurlanmıştım. Ailecek bu filmi, konusu için değil Cameron ve ekibinin yeni teknolojiler bularak 10 yılda çektiği görsel şöleni kendi gözlerimizle görmek istediğimiz için izlemeye gitmiştik. Popüler dizilerin finallerinde herkes bir araya gelir, böyle neredeyse bir bilinç ve deneyim paylaşımı olur ya, bu film de onun gibi hep bir araya geldiğimiz bir an olarak aklımda.En sevdiğim yıl bana sorulduğunda aklıma hep 2009 gelir. 11 yaşında, ortaokulun başında, kendi ile ne yapması gerektiğini bilmeyen, daha vücuduna tam sığamayan, yeni okul değiştirmiş bir kız çocuğu olarak hayatımı yaşıyordum. Yeni bir okula gitmek istememe protestosunu tüm yaz yaptıktan sonra, değiştirmiş, sonuçta çok da keyif almıştım. Ayağımda, parçalanmasına 5-kalmış beyaz Adidas Superstar'lar ya da Converse'ler, bileklerimde kilometrelerce giden bileklikler, cebimde de kuzenimden kalma Samsung X820 vardı.Okuldan gelince Disney Channel’da Wizards of Waverly Place, The Suite Life of Zack and Cody, Hannah Montana, Cheetah Girls gibi dizi ve filmler izler, ödevlerimi yapar, akşamüstü de Faceobok’ta arkadaşlarımın duvarlarına bir şeyler yazar, hâlâ aktif olan <a fr-original-style="" href="https://dance-theblues.tumblr.com/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Tumblr</a>’ımda görseller paylaşırdım.&nbsp;Kulağımda, Flo Rida’nın Right Round’u, Black Eyed Peas’in I Gotta A Feeling’i, La Roux’un Bulletproof’u, Pitbull’un Hotel Room Service’i, Miley Cyrus’un The Climb’ı, Jay-Z ve Alicia Keys’in Empire State of Mind’ı ve o dönem gündemimizden eksilmeyen Owl City’nin Fireflies’i vardı. Florence and the Machine, Lungs adlı albümünü çıkarmıştı. The XX, Mumford and Sons, Green Day, Arctic Monkeys, Passion Pit hayatıma girmişti.Hepsi 1’in 2008’de bitişinin ardından Avrupa Yakası’nın da son sezonunun çıkmasının üzüntüsü ile hayatımıza devam ederken, Parks and Rec, Modern Family ve Glee hayatımıza girmişti.&nbsp;Tişörtlerimin üstünde, şimdi geriye dönüp baktığımda beni güldüren saçma saçma yazılar vardı. “I'm not sad my face is just like this dude,’ yani mutsuz değilim sadece suratım böyle tişörtümü unutamıyorum… Triplere bak. Bolca siyah tayt, gömlek, aşırı dar pantolonlar gardırobumun vazgeçilmezleriydi. ‘Edgy’ olmaya çalıştığım bir dönemdi sanırım.Obama, ABD'de başkan seçilmiş, domuz gribi küresel bir pandemi olarak adlandırılmıştı (ben geçirdim, siz?). Yeni Türk Lirası’nın da yeni’si gitmiş TL’si kalmıştı. Politik kimliğim 11 yaşındayken çok oturmuştu diyemem. ‘Gerçek dünya’ ile aramda çok tatlı, yumoş bir duvar vardı. Büyümenin, okul değiştirmenin, ve o dönem anlamasam bile Türkiye’nin politik ikliminin hayatımda etkisi büyüktü ama ben yine de ev-okul çizgisinde gidip geliyordum. Her şey yeniydi. Keyifliydi.Keyifliydi ama 20’li yaşlarımı çok ama çok daha fazla seviyorum. Yaş aldıkça birçok şeyin daha çok oturduğunu hissediyorum. Dünya tabii kriz hâlinde ama umudum eksilmiyor. En iyi versiyonum olduğumu hissediyorum, umut ediyorum ki, her yıl daha da gelişmeye, değişmeye, bir üst model Yasmin olmaya devam ederim. Ama o teknoloji geliştikçe daha çok bozulan bilgisayarlar, telefonlar gibi değil de, şöyle sağlam, evladiyelik bir buzdolabı gibi.

20'lik

Tumblr, Flo rida ve bay bay YTL

Yıl 2009, Avatar’ı izlemeyen yok. 

How would you complete the sentence: “I am a fan of…” What were the universes you were a fan of during your childhood?Hmm, interesting question! I can’t fully remember if I created any “universes” but I definitely treated my life as a musical when I was young. During my youth, Disney Channel was at its best—I think—with shows like High School Musical, Camp Rock, and Hannah Montana.&nbsp;All of those shows revolved around a fun, colorful, “spontaneously breaking into song” kind of universes. Of course, in real life, that doesn’t really exist. We’d need a couple hours of rehearsals to create that! However, as a child, I loved the idea of suddenly breaking into a song and I always wishes that my life could be like that. I guess now it is, but with practice and rehearsing haha, not just random, I might get a couple funny stares if I did that!<img src="https://images.aposto.com/2022/10/2/1667314588287.png" width="550" tabindex="0" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.42" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">🍔 High School Musical<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">How does what you are a fan of affect you, your life, and your creations?I don’t think I specifically had any characters in mind. It was more of a fictional recreation of 4 different types of “Selin reactions” to a situation that I wanted to portray—in an alternate world.&nbsp;I feel like we all have different versions of ourselves that we can be, or wish we could be more often. So I wanted to create a video where I could freely be all of them, and it felt good, haha! Regarding the 1960s look, that was inspired by early Hollywood themes like Dream Girls or The Marvelettes.<img src="https://images.aposto.com/2022/10/2/1667314589797.png" width="550" tabindex="0" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.42" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">🎀 The Marvelettes<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Does your creations intersect with your admirations/fanning?I think generally creation comes from inspiration which we take from people we admire.Naturally there’s many artists, musicians and creatives who inspire me on a daily. For Gidip Gel, the main concept was to illustrate and reflect a constant movement and chaos going on, so through the cars, the jumping around and dancing on water was all apart of the artistic vision to represent that.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2022/10/2/1667314695567.png" width="550" tabindex="0" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.42" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">🎂 Cool by Selin<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Cool, on the other hand, was all based on a true story. So I wanted to make sure to portray that with aesthetically pleasing visuals. We took a lot of inspiration from Wes Anderson’s color palettes and stills.&nbsp;I also wanted to showcase a bit more of a dancing sequel in it, which of course Britney Spears and Madonna did iconically back in the day. I also wanted to tell a story through different types of “Selins”—so I guess I took inspiration from many artists (too many to list) but Taylor Swift, Britney Spears, Lady Gaga and Katy Perry do this very well, haha! The cake part was by far my favorite scene.

Fanon

What are you a fan of, Selin?

Stan #15: Selin Geçit

🦸 Stan #15: <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/selin.gecit/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Selin Geçit</a>“Hayran olduğum şey,”&nbsp;diye başlayan cümleyi nasıl devam ettirirsin? Küçükken hayran olduğun evrenler var mıydı?Hmm, enteresan bir soru—"evrenler" yaratıp yaratmadığımı tam hatırlayamıyorum ama küçükken kesinlikle hayatım bir müzikalin parçasıymış gibi davranıyordum. (Bence) ergenliğimde Disney Channel, High School Musical, Camp Rock ve Hannah Montana gibi yapımlarıyla en iyi zamanını yaşıyordu. Hepsinin ortak noktası da eğlenceli, renkli ve spontane-bir-şekilde-şarkı-söylemeye-başlayalım kafasında bir evrende geçmesiydi. Mesela ben de kantinde durup dururken bir anda "Keşke şu an masalara çıkıp dans edip şarkı söyleyebilsek," diyordum.Elbette gerçek hayatta böyle şeyler yok; olması için birkaç saatlik provalara ihtiyacımız var. Buna rağmen küçükken bu fikre bayılıyor ve hayatımın bir-anda-şarkı-söyle kafasına bağlanmasını istiyordum. Sanıyorum şimdi zaten öyle bir hayatım var ama pratik etmek ve provalar üzerine gerçekleşiyor bunlar; eğer bir anda yapıyor olsam komik bakışlara maruz kalabilirim!<img src="https://images.aposto.com/2022/9/3/1666794386187.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.42" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">🍔 High School Musical, kafeterya sahnesi<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Hayran oldukların seni, hayatını ve üretimlerini nasıl etkiliyor Mesela "the moody bish" veya "the petty one"&nbsp;modlarını yansıtırken aklına gelen karakterler var mı?Aklımda spesifik olarak herhangi bir karakter olduğunu sanmıyorum. Daha çok alternatif bir gerçeklikte tasvir etmek istediğim bir duruma 4 farklı “Selin tepkisi”nin kurgusal bir canlandırmasıydı o karakterler. Alter ego yansımalarım diye özetleyebiliriz. Hepimizin olabileceğimiz veya daha sık olabilmeyi dilediğimiz farklı versiyonlarımız olduğunu tahmin ediyorum. Bu yüzden hepsinin özgürce olabileceğim bir video oluşturmak istedim ve baya da iyi hissettirdi, haha! Hayal gücümüzü kullanarak çok enteresan karakterler çıkarabiliyoruz.1960'ların stilini yansıtma konusuna gelirsek de bu konuda 1960'ların Dream Girls veya The Marvelettes gibi erken dönem Hollywood efsanelerinden ilham aldığımı söyleyebilirim.<img src="https://images.aposto.com/2022/9/3/1666794598372.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.42" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">🎀 The Marvelettes<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Hayran oldukların ürettiklerinle kesişiyor mu? Mesela Cool ve Gidip Gel'de hayran olduklarını sözlerde, klipte veya danslarınla yansıttığın anlar oldu mu? Genel olarak üretmenin hayran olduğumuz insanlardan aldığımız ilhamdan geldiğini düşünüyorum.&nbsp;Doğal olarak da bana her gün ilham veren birçok sanatçı, müzisyen ve yaratıcı var.&nbsp;Gidip Gel tamamen kaotik bir iç dünyadan esinlenen bir şarkı. Esas konsept, sürekli olan hareket hâlindeliği ve kaosu resmetmek ve yansıtmaktı. Klibi de öyle tasarladık. Arabalar, oradan oraya atlama durumları ve su üzerinde dans etmek gibi seçimler de bunu yansıtmak isteyen sanatsal vizyonun bir parçasıydı. Kısacası çok büyük bir hikâye yoktu klip için; daha çok farklı sahnelerle o kaotik enerjiyi yansıtmak istedik.Cool'sa gerçek bir hikâyeden esinlendiği için daha çok kurguya sahipti diyebilirim. Bu yüzden yönetmen Ece Naz Kızıltan'la birlikte bunu estetik açıdan tatmin edici görsellerle tasvir ettiğimizden emin olmak istedik. Wes Anderson'ın renk paletlerinden ve fotoğraflarından çok ilham aldık. Aynı zamanda—Britney Spears ve Madonna'nın zamanında ikonik olarak yaptığı gibi—klip içinde bir dans kısmı olmasını da istedim.<img src="https://images.aposto.com/2022/9/3/1666794157076.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.42" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">🎂 Selin'in Cool klibi<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Aynı zamanda birbirinden farklı “Selin türleri” üzerinden bir hikâye anlatmak da istedim ve bu yüzden sanırım sıralayamayacak kadar çok sanatçıdan ilham aldım. Bunu Taylor Swift, Britney Spears, Lady GaGa ve Katy Perry hep çok iyi yapardı! Klip çekmenin eğlenceli yanı da bu; istediğin karakteri oynayabiliyorsun. Mini bir film gibi! Ayrıca pasta kısmı açık ara en sevdiğim sahneydi.Sürekli farklı sanatçılar dinleyip ilham alıyorum sanırım. O yüzden doğal olarak bunlar projelerime yansıyor. Sanat zaten hep ilham üstünden yürüyor bence. İçimizde bir merak veya bir fikir uyandırıp bizi yeni bir şeyler üretmeye itekliyor. Ben de o şekilde çalışıyorum diye düşünüyorum.İçinde yaşamak istediğin evren hangisi? Orası nasıl bir yer?Doğamızdaki materyal doyumsuzluğun yerine öğrenmeye yönelik bir doyumsuzluğu tercih etme düşüncesi... Bence insan DNA'sındaki açgözlülüğü yok edip onun yerine sevgi ve bilgeliğe açlık gibi özellikler koyabilseydik burası yaşamak için harika bir dünya olurdu.&nbsp;

Neyin hayranısın, Selin?

🎶 High School Musical 2&nbsp;was released 15 years ago on Disney Channel live.

🎶 High School Musical 2, 15 yıl önce Disney Channel üzerinden canlı olarak yayınlandı.

I'm a Disney Channel kid. Before I was poisoned by E! News, I got hooked on the culture industry with shows like The Suite Life of Zack and Cody,&nbsp;That's So Raven, Phil From the Future, Hannah Montana, and Lizzie McGuire. In the meantime, I made some amazing friends: the rat in Kim Possible, the illustrative Hilary Duff in Lizzie McGuire, the singles from Aly &amp; Aj and more.Growing up, Disney Channel stars had a difficult career as a singer, as they do now. That was great news for a 10-year-old at the time—that's where my love of pop comes from. I was living my life with Britney Spears The Greatest Hits My Prerogative and Hannah Montana's albums. As good as it is for me, Disney Channel, the number one factor of neoliberal capital, must be benefiting from them, so whoever exploded had an album coming after them. Otherwise, why should every star have an album, rightThen something changed: Hannah Montana's adored star Miley Cyrus also grew up and became less well-received by the media. So the rebel girl's MySpace photos weren't very popular. I didn't catch up with Britney Spears' Mickey Mouse Club days, okay—but I was there when the media used her mental health to demonize her. I sense a similar pattern here, let's talk about it a bit.<img src="https://images.aposto.com/2022/7/3/1659547606633.jpeg" width="550" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.67" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">👩‍🎤 Promo picture for Hannah Montana which aired between 2006 and 2011 on Disney Channel<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Towards becoming a young adult: That star you love is not so for you anymore</h2>You watched his show. You listened to their songs. You wanted to buy your clothes, you bought all the fan products that were released. Okay, now there's news from Disney Channel: That good girl you adore isn't exactly someone we want you to consume anymore. We cancelled them.Remember?: June 2008. Miley is 15 years old. She poses for Vanity Fair. He is subsequently forced by Disney to make a public apology; The channel states that it does not approve of the photos and that the&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://people.com/celebrity/miley-cyrus-im-sorry-for-photos/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">magazine misrepresents</a>&nbsp;Miley. Then time passes a little more, and that rebellious boy who is starting to get very disapproved takes out Bangerz. The media is starting to dislike her even more.<img src="https://images.aposto.com/2022/7/3/1659547226065.png" width="550" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.74" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">📸 Miley for Vanity Fair, June 2008 🧷 Photograph: Annie Leibovitz<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">The media doesn't like Miley Cyrus' "rebel" as much as Disney Channel. What a surprise. In the following years, Miley was accused of not being loyal after her relationship with Liam Hemsworth ended in 2012 and then in 2016, and she received a similar conservatism in her albums, which she produced completely independently of Disney.This is exactly why I love Mother's Daughter, the lyrics of which I admire now:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(216, 223, 80); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(216, 223, 80); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Don't f- with my freedom I came up to get me some I'm nasty, I'm evil Must be something in the water Or that I'm my mother's daughter</blockquote><img src="https://images.aposto.com/2022/7/3/1659548783204.gif" width="550" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.79" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">🎤 Mother's Daughter<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Britney and Miley: Post-Disney-Channel era against the media outlets</h2>I will link the similarities with Britney Spears exactly through this—I realize that I see the reproaches of two icons, who are tired of the media services that constantly advise them how to be a woman and how to pretend to be a woman, right in their production. I can understand from the following words that they will experience similar boredom and a diagnosis of hysteria in the 19th century:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(216, 223, 80); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(216, 223, 80); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">I don't need nobody telling me just what I wanna What I, what, what, what I'm gonna (I need) do about my destiny I say no, no, nobody's telling me just what I wanna do, do I'm so fed up with people telling me to be someone else but me (Action!)</blockquote>— <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/track/5p0KCAuu5nrHpTuAIhHdLw?si=e93076e2584e4023" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Overprotected</a>, Britney SpearsAs I mentioned at the beginning of the article, since I was born in 1996, I did not coincide with Britney's Disney Channel times. But I've been aware that the media hasn't liked Spears for as long as I can remember. Attack on mental health; condemning the family violence that emerged years later as if they did not legitimize it, and making money on a woman's story.<img src="https://images.aposto.com/2022/7/3/1659549071483.jpeg" width="550" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.77" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">🧷 Media outlets based on Britney Spears, early 2000's<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Bigot and conservative: two words for staying on Disney Channel</h2>I'm sick and tired of these fanciful tales of young women. For some reason, I always admire them, though, let's talk about that sometime.&nbsp;When the patriarchal world does not come up with examples that match the expectations, it's as if the support hands suddenly turn into claws, right? But Disney Channel was happy to still be making money off them, right?Two women; two careers established with Disney Channel; two unsuitable role models. Here are Britney Spears and Miley Cyrus.I admire these two women, who are fed up with the burdens placed on them and show their "weakest" states in front of the screen again. I've always been, this media stuff just didn't work for me. Thank God for that.

Memories of a Disney Channel kid: "I feel like the role models deemed unsuitable for children saved my life."

Post-Disney-Channel: Britney Spears and Miley Cyrus

Ben bir Disney Channel çocuğuyum. E! News'la zehirlenmeden önce The Suite Life of Zack and Cody, That's So Raven, Phil From the Future, Hannah Montana ve Lizzie McGuire gibi dizilerle kültür endüstrisine tutuldum. Bu esnada şahane dostluklar edindim: Kim Possible'daki sıçan, Lizzie McGuire'daki illüstratif Hilary Duff, Alı &amp; Aj teklileri ve niceleri gibi.Büyürken de şimdi olduğu gibi Disney Channel yıldızlarının zoraki bir şarkıcı kariyeri vardı. O zamanlar 10 yaşındaki bir çocuk için şahane bir haberdi bu—pop sevgim de zaten buralardan geliyor. <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/3caKTh2tJMowPiMz0cguLI?si=d00vnZDgQ-qVou2pDTh0SA" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Britney Spears'ın The Greatest Hits: My Prerogative</a>'iyle birlikte Hannah Montana'nın çıkarttığı albümlerle hayatımı yaşıyordum. Benim için ne kadar güzelse neoliberal sermayenin bir numaralı fabrikası Disney Channel de bunlardan yararlanıyor olmalı ki kim patlıyorsa bir albümü de peşinden geliyordu. Yoksa niye her yıldızının bir albümü olsundu, di mi canım?Sonra bir şeyler değişti: Hannah Montana'nın bayılınılan &nbsp;yıldızı Miley Cyrus da büyüdü ve medya tarafından pek de hoş anılmamaya başladı. Asi kızın MySpace fotoğrafları çok da sevilmedi yani.&nbsp;Britney Spears'ın Mickey Mouse Club günlerine yetişemedim, tamam—ama medyanın mental sağlığını kullanarak onu şeytanlaştırdığı anlarda oradaydım. Ben burada benzer bir düzen seziyorum, hadi biraz onu konuşalım.<img src="https://images.aposto.com/2022/7/3/1659547606633.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">👩‍🎤 Disney Channel'da 2006 ve 2011 yılları arasında yayımlanan Hannah Montana<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Genç kızlığa doğru: O sevdiğin yıldızımız artık o kadar da sana göre değil</h2>Dizisini izledin. Şarkılarını dinledin. Kıyafetlerini almak istedin, çıkartılan bütün hayran ürünlerini satın aldın. Tamam, şimdi Disney Channel'dan bir haber var: O bayıldığın iyi kız, artık çok da bizim tüketmeni istediğimiz biri değil. İptal ettik kendilerini.Hatırlıyorum:&nbsp;Haziran 2008. Miley 15 yaşında. Vanity Fair'e poz veriyor. Akabinde Disney tarafından topluma özür dilenmeye zorlanıyor; kanal, fotoğrafları onaylamadığını ve derginin Miley'i yanlış yansıttığını <a fr-original-style="" href="https://people.com/celebrity/miley-cyrus-im-sorry-for-photos/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">ifade ediyor</a>. Sonra zaman biraz daha geçiyor, o çok onaylanılmamaya başlayan asi çocuk Bangerz'ı çıkartıyor. Medya da hâliyle kendisinden daha da hoşlanmamaya başlıyor.<img src="https://images.aposto.com/2022/7/3/1659547226065.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.74" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">📸 Miley'nin Vanity Fair için verdiği poz, Haziran 2008 🧷 Fotoğraf: Annie Leibovitz<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Medya Miley Cyrus'ın "asi"liğinden Disney Channel kadar hoşlanmıyor. Ne şaşırtıcı.&nbsp;İlerleyen yıllarda yine Miley, 2012 ve akabinde 2016 gibi, Liam Hemsworth'le ilişkisinin bitişiyle sadık olmamakla suçlanıyor ve Disney'den tamamen bağımsız ürettiği albümlerine benzer muhafazakârlıkla karşılık alıyor.Şimdilerde sözlerine hayran olduğum <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/track/2WyRfGeHo97VC5mP1BBSzr?si=a2de0828a9844231" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Mother's Daughter</a> şarkısını da tam olarak bu nedenle seviyorum:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(213, 222, 35); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(213, 222, 35); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Don't f- with my freedom I came up to get me some I'm nasty, I'm evil Must be something in the water Or that I'm my mother's daughter</blockquote><img src="https://images.aposto.com/2022/7/3/1659548783204.gif" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.78" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">🎤 Miley Cyrus'ın Mother's Daughter klibi<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Britney ve Miley: Disney Channel sonrası medyaya karşı</h2>Britney Spears'la benzerliklerini tam olarak buradan bağlayacağım—kendilerine sürekli nasıl bir kadın olmalarını ve nasıl bir kadınmış gibi olmaları gerektiğini öğütleyen medya servislerinden sıkılan iki ikonun serzenişlerini tam da üretimlerinde gördüğümü fark ediyorum. Benzer sıkılmaları ve 19. yüzyılda histeri teşhisiyle yaşayacaklarını şu laflardan anlayabiliyorum:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(213, 222, 35); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(213, 222, 35); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">I don't need nobody telling me just what I wanna What I, what, what, what I'm gonna (I need) do about my destiny I say no, no, nobody's telling me just what I wanna do, do I'm so fed up with people telling me to be someone else but me (Action!)</blockquote>— <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/track/5p0KCAuu5nrHpTuAIhHdLw?si=e93076e2584e4023" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Overprotected</a>, Britney SpearsYazının başında bahsettiğim gibi 1996 doğumlu olmamdan mütevellit Britney'nin Disney Channel zamanlarına denk gelmedim. Ama kendimi bildim bileli medyanın Spears'ı sevmediğinin farkındayım. Mental sağlığına yapılan saldırı; yıllar sonra ortaya çıkan aile şiddetini sanki kendileri meşrulaştırmamış gibi kınamalar ve yine bir kadının hikâyesi üzerinden para kazanmacalar.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2022/7/3/1659549071483.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.77" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">🧷 Britney üzerinden yayımlanan dergi kapakları<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Mutaassıp ve muhafazakâr: Disney Channel'da kalmak için iki kelime</h2>Bu mutaassıp bulunmayan genç kadın hikâyelerinden usandım da usandım. Nedense hep de onlara hayran oluyorum gerçi, onu da bir ara konuşalım. Patriyarkal dünyanın beklentilerine uygun örnekler çıkmadığında destek elleri birden pençeye çevriliyor sanki, ne dersiniz? Disney Channel yine de üzerlerinden para kazanırken mutluydu ama, di mi?İki kadın; iki Disney Channel başlangıcıyla kurulan kariyer; iki uygun bulunmayan rol model. İşte Britney Spears ve Miley Cyrus.Sonuç şu:&nbsp;Üzerlerine yapıştırılan yüklerden usanarak yine ekran önünde en "zayıf" hâllerini gösteren bu iki kadına hayranım. Hep öyleydim, bu medya işleri bana işlemedi. Neyse ki.

Bir Disney Channel çocuğunun anıları: "Çocuklara uygun görülmeyen rol modelleri hayatımı kurtardı gibi hissediyorum."

Disney Channel sonrası: Britney Spears ve Miley Cyrus

Çerezlik Hikayeler’de bu hafta konumuz nostalji. Elektroniklerden, kitaplara, peruklardan, oyuncaklara kadar lezzetli bir çerez karışımı ile sizlerleyiz. Yazılar sizden, görseller de yetenekli mi yetenekli 20'liğimiz <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/suidotco/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Serra Utkum İkiz</a>'den. Kokteyl yanına yemelik, televizyon izlerken didiklemelik. İyi okumalar. &nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2021/10/4/1637214706652.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.00" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">İllüstrasyon: <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/suidotco/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Serra Utkum İkiz</a><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Yasmin, 23, İstanbul/New York&nbsp;Yıllardan 2007-2008. İlkokul öğrenciliğimin doruğundayım; 1. Sınıfı atlatmış, kız kardeşim ünvanını kazanmış bir sıra arkadaşım, sınıf numaram olan E harfine inanılmaz bir bağlılığım ve beyaz külotlu çoraplara karşı açıklanamayacak bir nefretim var. Bunları geçtim, okul sonrası düzenimi oturtmuşum. Saat 15:00’i gösterdiği an, hoppa servisin en arka koltuklarına. Köprüyü geçtiğimiz yoğun trafikli o süre boyunca aklımda tek bir şey: sucuklu tost ve portakal suyu.&nbsp;Okuldan eve vardığım an çantamı kapının yakınındaki pufa koyar, üstümü değiştirir, ellerimi yıkar (önemli), yiyeceklerimi alıp televizyonun karşısına otururdum. O dönem kalitesinin zirvede olduğu Disney Channel’ı açar ve ödevlerime başlamadan önce 2-3 dizi izlerdim. Sucuklu tostum, o eski plastik beyaz tost makinalarından çıktığı için üçgen şeklinde olurdu. Makinanın içine akıp kızaran kaşar peynirleri de çatır çutur, elimi ve damağımı yaka yaka yerdim. Büyümenin getirdiği bilinmezlik beni o dönem çok korkuturdu. Kendi kendime şu sözü verdiğimi hatırlıyorum: ‘Yasmin, ne olursa olsun, ne kadar büyürsen büyü, sucuklu tostundan ve Disney Channel’dan vazgeçmeyeceksin!’Bu sözü kelimesi kelimesine tutmamış olsam da, sözün taşıdığı ağırlığı ve duyguları kendime hep hatırlatıyorum. Büyümek de güzel şey doğrusu, içinizdeki çocuğu unutmadıkça.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2021/10/4/1637214763378.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.00" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">İllüstrasyon: <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/suidotco/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Serra Utkum İkiz</a><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Berkok, 26, LondraÇocukken tüplü televizyonlar daha yaygındı. Tüplü televizyonların da sebebini bilmediğim şekilde bir ‘aurası’ olur — muhtemelen ekrana görüntü veren sistemin manyetik alanı. Ekrana elini yaklaştırınca elektriksel bir buluta dokunur gibi olurdum, hafif bir karıncalanma hissi ile avucumu okşardı. Sonra ruh, aura, enerji konseptleri kafamda hep bununla eşleşti. Bir kere suratımı, hatta dilimi de yaklaştırdığımı hatırlıyorum. Ama zararı vardır aptal kalırım diye korktum ve hızla geri çekildim. Bazı insanların enerji alanına girince de bu olur diye korkmuyor değilim.<img src="https://images.aposto.com/2021/10/4/1637214814198.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.00" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">İllüstrasyon: <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/suidotco/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Serra Utkum İkiz</a><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Melisa, 21, IstanbulBana çocukluğumu hatırlatan bir kitap var— &nbsp;adını kendim dışında kimseden duymadım ne yazık ki. Henüz kitap okuma alışkanlığımın ince çocuk kitaplarıyla sınırlı olduğu ilkokul sürecimde kuzenimden aldığım Bilgin Adalı'nın "Kaledibi Sokağı" adlı kitabı. 13 yaşında olmamama rağmen üstünde +13 yazılı bir kitap okuduğum için kendimi çok büyümüş hissetmiştim. Aynı zamanda okuduğum ilk kalın kitaptı, yaz bitiminde okula döndüğümüzde ne yazık ki hiçbir arkadaşım o kadar kalın bir kitabı okuduğuma inanmamıştı. (oysa muhtemelen kalın bir kitap bile değildi). Çok sevdiğim için hep yanımda taşıyordum fakat sonrasında okulda çalındı. Yakın zamanda nostalji için alıp tekrar okumayı planlıyorum.<img src="https://images.aposto.com/2021/10/4/1637214882948.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.00" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">İllüstrasyon: <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/suidotco/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Serra Utkum İkiz</a><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Emre, 19, GiresunBana çocukluğumu hatırlatan, hatta belkide çocukluğumu oluşturan şey radyo, ev telefonu veya başka bir cihaz — ama bozuk olanlardan. Küçüklüğümde bozuk veya eski aletleri söker ve içinde bulunan kablo, ampül, hoparlör vb. gibi kısımlarını alır ve kendimce küçük deneyler yapardım. O zamanlarda bu hobi, yapmaktan mutluluk duyduğum tek şeydi çünkü çoğu yaşıtımın tersine ben dışarı çıkıp oyunlar oynamazdım. Elektronik aletler benim en büyük arkadaşlarımdı. Köyde kimde bozuk veya atacağı bir alet görsem ‘onu bana verebilir misiniz?’ derdim. Maalesef evimizin yanması ardından, elime elektronik aletler geçtiğinde bu olayı hatırlar ve hevesim kırılırdı. Her ne kadar arkadaşlarımın gidişinin üzerinde hayli zaman geçmiş olsada köyde eski veya çalışmayan bir elektronik alet gördüğümde içimden "Bunu bana verebilir misiniz?" diyor ama bunu gerçeğe dökemiyor, gülüyor ve kendi kendime "Eskiden olsa bu aleti zevkle söker, her parçasını ayırır ve bir şeyler yapmaya çalışırdım. Ne günlermiş be!" diyorum.<img src="https://images.aposto.com/2021/10/4/1637214933764.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.00" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">İllüstrasyon: <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/suidotco/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Serra Utkum İkiz</a><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Ece, 23, İstanbulGame Boyumu tüm oyun kasetlerimle birlikte her yere taşırdım. Game Boy’un açılmadığı ya da oyunun çalışmadığı zamanlar oluyordu. Bu anlarda hemen ümit yitirmek yerine sihirli “çıkarıp, üfleyip, geri takma” tekniğini uygulardım. Bu yöntem, belirli bir jenerasyona özel, ortak bilinçten gelen bir hareket bence. Bu taktiğin gerçekte işe yarıyor oluşu da muazzam bir mucize bence. Ipad ile büyümüş çocukların asla anlayamayacağı, müthiş bir tatmin, sihir, büyü.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2021/10/4/1637214964578.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.00" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">İllüstrasyon: <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/suidotco/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Serra Utkum İkiz</a><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Ada, 22, İstanbulKüçükken Hannah Montana’ya aşıktım ve kendimi galiba bir ara o sanıyordum. Her şeyim Hannah Montana’lıydı ve bi gün bu koleksiyonuma peruk da dahil oldu. Her yere Hannah Montana peruğumu giyerek gidiyodum. Perukla uyumlu Hannah Montana benzeri kıyafetler kombinliyordum. Annemler adına bir miktar üzücü. Bu arada, her yere derken gerçekten bakkaldan, alışveriş merkezine kadar. Her yere. Peruğu hala saklarım.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2021/10/4/1637214987049.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.00" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">İllüstrasyon: <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/suidotco/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Serra Utkum İkiz</a><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Başak, 20, AntalyaTurkcell Selocanı bu benim en çok sevdiğim oyuncaktı. Ablam Turkcell’de çalışırken alıp bana hediye etmişti, fazla oyuncağım olmadığı için de Selocan benim en yakın arkadaşımdı. Ablamı ne zaman sinir etsem, beni onunla sınardı. Her kavgamızda oyuncağın farklı bir yeri koptuğu için annemin sürekli oyuncağımı diktiğini hatırlıyorum. Ablamlar bi gün evdeki gereksiz eşyaları atmaya karar vermişler, &nbsp;benim Selocan da atılanlar arasındaymış. Annemle pazardan eve dönerken mahalleden çocukların onu elli kuruşa sattığını gördüm. O anı düşününce hala içim acıyor.&nbsp;

Peruk, Sucuklu Tost, Game Boy Üflemesi 

Nostaljik Anekdotlar

Geçtiğimiz günlerde <a fr-original-style="" href="https://apos.to/i/aposto-community-14-nisan" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Aposto! Community</a>’nin ilk bültenine konuk oldum. <a fr-original-style="" href="https://apos.to/n/muzikli-mevzular" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Müzikli Mevzular</a> ve <a fr-original-style="" href="https://www.barisicinmuzik.org" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Barış için Müzik Vakfı</a> ekipleri ile birlikte Taner Turna'nın ev sahipliğinde çocuk yaşta enstrümanla ilişki kurmak üzerine konuştuk. Bu sohbet için hazırlanırken bir noktada kendi çocukluğuma da gitmeden edemedim. Geriye dönüp baktığımda hayatımın tüm evrelerini bir müzik grubu ya da ismi üzerinden tanımladığımı fark ettim. Bunun başlangıcı da tabii ki çocukluğuma ve gitar çalmayı öğrendiğim yıllara dayanıyor.Enstrüman çalmanın çocukların iletişimi ve hayat yolculukları üzerine etkisini herkes az çok tahmin ediyordur. Bu konuyu ayrıntılı bir şekilde Aposto! podcastinde de <a fr-original-style="" href="https://apos.to/i/aposto-community-14-nisan" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">dinleyebilirsiniz</a>. Bu konuşulanlara dönük baktığımda geriye henüz cevabını bulmamış tek bir soru kalıyor: Neden bazıları için müzik hayatın anlamı hâline geliyor? Bizleri diğerlerinden ayıran faktör nedir?&nbsp;Kendi çocukluğuma dönüyorum. İlkokul yıllarımda Türkiye’nin popüler kadın müzik gruplarına ve Disney Channel yıldızlarına bayıldığım bir dönemden geçiyorum. Şu anda da bir kısmı popülerliğini koruyan bu isimler benim olmak istediğim kişi(ler)in simgesi adeta. (Şimdi ise benim hayattaki en büyük derdim onun gibi kakül kestirmek iken Demi Lovato'nun o dönemlerde madde bağımlılığı ve cinsel saldırı sonrası travma ile mücadele ettiği gerçeği ile yüzleşiyorum.) Biraz daha ilerleyen yaşlarda ise muhtemelen 70 yaşında bile hayranı olacağım Paramore ile tanışıyorum. 2005 tarihli <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/67f6SSb8yKduNCK15DsafC?si=IxcUjxE7QVWuuCNRf51C_w" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">çıkış albümleri</a> öfkemin marşı hâline geliyor. Onların dünyasında o kadar kayboluyorum ki sessiz bir çocuk olmamın da etkisi ile annem beni gitar derslerine sürüklemeye başlıyor. Üstelik bu durumdan hiç şikayetçi değilim.Şu anda bile geriye dönük baktığımda yaşıtım olan herkesin bu “kendini tanımlama” döneminden geçmediğini fark ediyorum. Aynı zamanda kendini ifade etmenin de yaş aldıkça gelişen bir beceri olduğunu anlayabiliyorum. Bu beceriye en çok sahip olamadığımız dönemler ise çocukluk yaşlarımız. Müzik ile içli dışlı olmak ise kendini ifade edemediğin bu dönemlerde senin sesin, sınırsız hayal gücün için bir egzersiz hâline geliyor. Eğer bu dönemi yeterince uzun süre yaşadıysanız bu kimlik üzerinize adeta “yapışıyor”. İletişim becerileriniz artık gelişmiş olsa bile iç dünyanızın sesi, yine kulaklıklarınızda yankılanıyor. Müzik, sizin olduğunuz kişi ile özleşiyor. Artık çok farklı grupları seviyor olabilirsiniz. Yine de arada Youtube’da çocukken sevdiğiniz şarkıları açıp dinlemenizi tavsiye ederim. Her şeyin başladığı noktaya geri dönmek insanın yüzünde aptal bir gülümseme bırakıyor.

Disney Channel ile ilgili hikayeler