<img src="https://images.aposto.com/2024/2/3/1711543331939.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.56" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><span fr-original-class="customBullet" fr-original-style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block;" style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block; box-sizing: border-box;">•&nbsp;Titanic filmindeki "Rose" karakterini hayatta tutan tahta kapı dekoru, açık artırmada 718 bin dolara satıldı.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Dahası: Müzayedede yer alan aksesuarlar arasında 525 bin dolara satılan Indiana Jones ve Kıyamet Tapınağı'ndaki kırbaç, Toby Maguire tarafından giyilen bir Örümcek Adam kostümü, Jack Nicholson'ın The Shining filminde kullandığı balta da yer aldı.</li></ul>

Aposto Gündem

Sevdiğimiz isimlere “içinde yaşamak istedikleri film ya da diziyi” sormaya devam ediyoruz. 50. konuğumuz <a fr-original-style="" href="https://twitter.com/handekr" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Hande Kara</a>, seçtiği filmse <a fr-original-style="" href="https://tv.apple.com/tr/movie/sahane-hayat/umc.cmc.uxp25jw31biuga9xrrskxqrr" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Şahane Hayat / It’s a Wonderful Life&nbsp;(1946)</a>.İçinde yaşamak istediğin bir filmi yazar mısın dediler. Uzun süre yazamadım zira bir film seçemedim. Sevdiğim, defalarca izlediğim birçok film varken, hiçbirinin içinde yaşamak istemiyordum. Çünkü o çok sevdiğim filmlerin çoğu öyle kendini iyi hisset temalı filmler değildi. E haliyle en sevdiğim filmlerden biri olan Cinnet / The Shining’in Overlook Hoteli’nde yaşayamazdım ya da ne bileyim Arka Pencere / Rear Window’daki o apartman dairesine tıkılıp kalmak istemezdim, Ölüm Korkusu /&nbsp;Vertigo’daki o kuleden düşmek de. Rotayı beni mutlu eden, karakterlerin de kendi mutluluğunu bulduğu filmlere çevirmek gerekiyordu. Sonunda buldum: Şahane Hayat /&nbsp;It’s a Wonderful Life!Zaman zaman aklıma gelmiştir; ben olmasaydım, ailemdeki çevremdeki insanların hayatları nasıl olurdu, bir değişiklik olur muydu diye? Sanırım bu sorunun cevabını bulabilmenin en iyi yolu da Bedford Falls’ta olup, o meleğin gelmesini beklemek ve kelebek etkisini takip etmek. Bilmiyorum ben George kadar metanetli olup, o kasabada hayatıma devam edebilir miydim ama, bensiz hayatın nasıl olduğunu kesinlikle görmek isterdim. Ayrıca yeni yıl dönemi, yılın en sevdiğim zamanıdır. Bu iki temanın birleştiği bir film olarak; içinde yaşamak istediğim daha iyi bir film düşünemiyorum.Ancak burada filmle ilgili bahsetmek istediğim bir nokta var ki, o da filmin gerçek kahramanının bence George değil, eşi Mary olduğu gerçeği. İşleri ayakta tutmak için balayı fonlarını bağışlamak kimin fikriydi? O eski evi restore etme fikrini ortaya atan ve hatta bunu gerçekleştiren kimdi? Peki ya şehirde dolaşıp bağış toplayan? Ya Mary olmasaydı neler olurdu? Bir de bu açıdan bakmak lazım ama o dönemden bir kadın kahraman çıkarmak zor iş tabii.Neyse biz filmin ruhuna dönelim ve hayat her şeye rağmen güzeldir diyelim.

Bu Hafta Ne İzlesem?

Haftanın konuğu Hande Kara.

Şahane Hayat

Stanley Kubrick... Birkaç yıl önce, ölümünün yirminci yılına özel olarak 38. İstanbul Film Festivali kapsamında hazırlanan retrospektif programın başlığına da taşındığı gibi bir “başyapıt fabrikası” Kubrick. Kariyeri boyunca bambaşka türlerde, her birini aynı özenle, mükemmeli arayışla ve tutkuyla çektiği 13 uzun metrajlı filme imza attı. Üstelik geride hiçbir zaman çekemediği iki filmine dair aynı mükemmeliyetçiliğin ürünü izler bıraktı. Bugüne kadar onun hakkında yapılmış en kapsamlı sergi olan, tüm çalışmalarına kronolojik bir bakış sunan ve belgeler, objeler, senaryolar, kamera ve lensler ve orijinal kostümlerle onun sıra dışı dünyasına odaklanan Stanley Kubrick Sergisi, İstanbul Sinema Müzesi’nde seni bekliyor.<img src="https://images.aposto.com/2022/9/4/1666272843715.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Kubrick sinemasının en ünlü cümlelerinden biri: "Hep çalışıp oyun oynamamak, Jack'i sıkıcı bir çocuk yapar." | Fotoğraf: Deniz Sabuncu14 Şubat 2013, bizimkisi belki de bir aşk hikâyesi. !f İstanbul Bağımsız Filmler Festivali’nde bir gündüz seansında, Rodney Ascher’in belgesel filmi Room 237’i izliyorum. Kubrick’in The Shining filmi üzerine farklı teorileri mercek altına alan bu belgesel, Kubrick’in detaycı, mükemmeliyetçi ve sıra dışı dünyasını da gözler önüne seriyor. O güne kadar çok sevdiğim romanın uyarlaması A Clockwork Orange dışında hiçbir Kubrick filmini izlememiş olmama utanıyor, kendimi hemen karşıdaki kitapçıda buluyor ve Kubrick filmlerinden oluşan bir box set satın alıyorum. 2001: A Space Odyssey, Eyes Wide Shut, Barry Lyndon, Paths of Glory… Her birine hayran kalıyorum.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2022/9/4/1666273011317.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Spartacus filminin, Stanley Kubrick'in notlarını ve storyboard'unu içeren kopyası, 1959 | Fotoğraf: Deniz SabuncuStanley Kubrick sergisi, yalnızca bir Kubrick hayranı olarak değil, detaylara düşkün biri olarak da heyecanlandırıyor beni. Sevdiğim filmlere dair detaylarla dolu bu sergiyi gezerken kendimi filmleri ilk izlediğim anlarda buluyor, Kubrick’e biraz daha yakın hissediyorum. Sergiyi gezdikten sonra önce Stanley Kubrick’in pek çok projesinde birlikte de çalıştığı üvey kızı Katharina Kubrick, ardından İstanbul Sinema Müzesi ve Atlas Sineması Genel Müdürü Ceyhun Tuzcu sorularımı yanıtlıyor.<img src="https://images.aposto.com/2022/9/4/1666272771276.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Katharina Kubrick, serginin açılışı için İstanbul'daydı. | Fotoğraf:&nbsp; Sergilenenler arasında eminim ki sizde birçok anıyı canlandırdan parçalar vardır. Bunlardan birinin ardındaki kişisel bir hikâyeyi anlatmanız mümkün mü?Katharina Kubrick:&nbsp;Evet, serginin tümü birçok anıyı geri getiriyor. Ancak özellikle babamın el yazısını görmek beni çok duygulandırıyor. Ne de olsa her insanın kendine has bir el yazısı var. Senaryoların kenar boşluklarına eklenmiş notlarını, kitaplara açıklama ekleme şeklini ve tasarımcı eskizlerindeki değişiklik önerilerini okumayı seviyorum. Tüm bunlar görselliğe ve hikâyeye dair problemleri nasıl çözdüğüne dair küçük bir pencere gibi. Her zaman tam olarak ne istediğini bilen biri değildi, bu yüzden birlikte çalışmayı seçtiği yetenekli sanatçılara, sonunda onu memnun edecek şeyi bulana dek mümkün olduğunca çok fikir ve varyasyon sağlayacaklarına dair güvenirdi.<img src="https://images.aposto.com/2022/9/4/1666273318721.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Stanley Kubrick'in el yazısı. | Fotoğraf: Deniz Sabuncuİstanbul’da geçirdiğiniz kısa süre içinde Türkiye’deki sinema izleyicisi hakkında sizi şaşırtan ne oldu?KK: Dürüst olmak gerekirse, daha önce Stanley’nin filmlerinin Türkiye’de bu kadar popüler olduğundan habersizdim. Filmlerini çok sayıda genç insanın ve öğrencinin bilmesine sevindim.İstanbul Sinema Müzesi’nin geri kalanını inceleme fırsatı buldunuz mu ve müzede sergilenenler arasında aklınızda kalanlar nelerdi?KK: İstanbul Sinema Müzesi’nin koleksiyonundaki hazineleri harika bir rehber eşliğinde gezdim. Ziyaretçilerin filmlerle ve oyuncularla etkileşim kurmasını sağlayan son derece interaktif öğeleri takdir ettim. Eski kameralar koleksiyonu ve Haraketli Resim döneminin başlangıcını görmek her zaman ilham verici, hele ki artık fiziksel selüloit film kullanmamıza bile gerek kalmadığı şimdilerde. Telefon ahizelerini kaldırarak filmlerin bölümlerini izleyebildiğimiz kısmı da çok sevdim. Ama belki de favorim büyük Buster Keaton’ın kullandığı gerçek kameralardan birini görmekti. Harika bir müze. Sinema tarihi çok güzel bir binada, kendine bir ev bulmuş.<img src="https://images.aposto.com/2022/9/4/1666273361232.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">İstanbul Sinema Müzesi ve Atlas Sineması Genel Müdürü Ceyhun Tuzcu, Overlook Oteli'nin koridorlarından tanıdığımız "o desenlerin" önünde. | Fotoğraf: Deniz SabuncuSergiyi İstanbul’a getirmeye karar verdikten sonra ne gibi zorluklarla karşılaştınız?Ceyhun Tuzcu:&nbsp;Lojistik ve bürokratik aşamalar bir yana sergiyi Türkiye’ye gelmeye ikna etmek ve Kubrick ailesini açılışa getirmek en zor süreçti. Türkiye fikri hiçbir zaman aklında olmayan hak sahibi Kubrick ailesi ve Alman Film Enstitüsü ile serginin Türkiye’de olması için irtibatlar kurduk ve sergiyi Tokyo’dan aldık. Buradaki amacımız Nulook Film Yapımcılık olarak Kültür ve Turizm Bakanlığı’nın da destekleriyle İstanbul Sinema Müzesi’ni sektörün referans noktası yapımcı ve yönetmenlerin buluşma noktası hâline getirmekti.Sergi daha önce birçok ülkeyi ve kenti dolaşmış. Siz nerelerdeki sergileri gezip incelediniz ve İstanbul Sinema Müzesi’ndeki (İSM) sergi için sizin eklediğiniz yenilikler oldu mu?CT:&nbsp;Sergiyi Türkiye’ye getirmek için 2 yıldır temas hâlindeyiz. Bu da aşağı yukarı müzenin açılışından önceki döneme denk geliyor. Sergiyi Londra ve son durağı olan Madrid’de canlı gördük. Bir sinema müzesi olmanın farkını çığır açıcı başyapıtların yaratıcısı olan yönetmenle İSM’nin vizyonu olan referans olma noktasını bağdaştırdığımız için daha önceki sergilerden farklı bir kürasyon oluşturma çabasına daha ilk sergi ziyaretimizden girmiştik. Almanya’dan iki küratör ve Türkiye’de proje danışmanı olan sayın Zihni Tümer’le yakından çalışıp sinema müzesi olmanın sorumluluğuyla koleksiyon seçkilerinde Kubrick filmlerinin oluşumundan belge ve yazışmalara, filmin bitişinden bütçelendirmeye kadar olan tüm sürece hakim olunabilecek bir dünya oluşturmak istedik. Böylelikle ziyaretçinin Kubrick’in filmografisine tüm detaylarıyla vakıf olabileceği bir deneyim yarattık.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2022/9/4/1666273481412.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Stanley Kubrick'in Eyes Wide Shut filminde kullanılan maskeleri de sergide görebilirsin. | Fotoğraf: Deniz SabuncuKişisel olarak Kubrick’le ilişkiniz nasıl başladı? İlk izlediğiniz Kubrick filmi hangisiydi ve size neler hissettirmiş, düşündürmüştü?CT:&nbsp;Kubrick’le tanışmam ‘99 yılında sinemada Eyes Wide Shut’ı izlememle başladı. Sonrasında saatlik kiralanan ve harika bir özel gösterim alanı Cihangir KaFiKa’da 2000’lerin başında arkadaş grubuyla The Shining (Cinnet) filmini ve diğer filmlerini de deneyimledim. Her filminde mutlaka kendi ideallerini detaylara gizlediği sahneler olduğunu öğrenmem filmlerini artan bir merakla tekrar tekrar seyretmeme sebep oldu.Günümüzde hangi alanda sergiler hazırlanırsa hazırlansın biraz da “instagrammable” köşeler, mekânlar yaratmak gerekiyor sanki. Gördüğüm kadarıyla Kubrick sergisinde de böyle ilgi çekici birçok köşe ve alan var. Sizin serginin ilk haftasında gözlemlediğiniz kadarıyla İstanbul izleyicisi sergide en çok neyle ilgili paylaşımda bulunuyor?CT: Öncelikle oluşturmak istediğimiz Kubrick havası ve heyecanını ziyaretçilere ulaştırabildiğimizi tekrar tekrar ziyaret edilmesinden ve artan ilgiden fark ediyoruz. Sergiyi oluştururken yönetmenin filmografisine ve mekân algısına bir gönderme yapmak için 2001: A Space Odyssey filmine ait bir kat oluşturduk. Böylelikle her ziyaretçinin Jüpiter seyahatini deneyimlemesini istedik. (Gülüyor.) Bir diğer mekân yaratımı olarak The Shining filminin başında ve sonunda çok önemli mesajlar içeren labirente atıfta bulunup serginin ziyaret alanını ve 16 filmden eserlerin dizilimini labirente uygun olarak tasarladık. Yönetmenin daha iyi algılanmasını sağlamak için yaptığımız koleksiyon seçkisi ve sergi akışı doğal, bir o kadar da farklı bir Kubrick deneyimi oluşturmaya yardımcı oldu.&nbsp;2001: A Space Odyssey&nbsp;filmine ait “Moon Bus”, The Shining filminde Overlook Hotel’de Danny’nin ikizlerle karşılaştığı koridor, Eyes Wide Shut’ta kullanılan orijinal maskeler, Barry Lyndon’a ait kostümler ve Full Metal Jacket’a ait filmdeki helikopter merak uyandırıp ziyaretçilerin Kubrick evreninde rol aldığı ilginç kareler oluşturuyor.<img src="https://images.aposto.com/2022/9/4/1666273598311.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">İstanbul Sinema Müzesi'nin odalarından birinde 2001: A Space Odyssey filmindeki Jüpiter seyahatini deneyimlemen mümkün. | Fotoğraf: Deniz SabuncuStanley Kubrick sergisini 1 Mart 2023’e kadar, pazartesi hariç her gün, 11.00-19.00 saatleri arasında İstanbul Sinema Müzesi’nde ziyaret edebilirsin.

Duende

Katharina Kubrick ve Ceyhun Tuzcu'yla, İstanbul Sinema Müzesi'ndeki Stanley Kubrick Sergisi üzerine.

Kubrick'in dünyası İstanbul'da

Yazı ve Fotoğraflar: Berkok Yüksel.İstanbul’a tüm yemek camiasının diline düşecek yeni bir mekân açılması ender olay. Bu sebeple yemek yazarı için yeni bir mekâna ilk haftasında teşrif edip denemek ve hakkında yazmak antrenmanlı olduğu bir spor değil. Yeni açılmış yüksek kalibre restorana gitme heyecanıyla kendimi yemek esnasında detayları not alırken buldum.Rahmetli Jonathan Gold’un bir lafı var “Yemek yerken not almak sevişirken not almaya benzer, hatırlamana yardımcı olur ama bir şeyleri kaçırırsın.” Yemek yerken not tutmayı oldum olası sevmem, pek de tutmam fakat bu lafı duyduğumdan beri seks esnasında da not tutmanın anlamsızlığına ikna oldum. Şaka bir yana, <a fr-original-style="" href="https://instagram.com/arkestra.ist?igshid=YmMyMTA2M2Y=" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Arkestra</a> zaten defter doldurtacak kadar nüansa ve üstünde özenilmiş noktaya sahip, o yüzden not tutmak abes.Bahçe kapısında karşılaştığımız, vale bekleyen arabaların önünü kapattığı ve altın sarısı ışıklı ufak Arkestra tabelasının font seçimi bile içerdeki Art Deco dünyaya göz kırpıyor. Art Deco, zevkli ihtişam ve nostaljik lüksü Etiler’e getiren bir restoran için ideal seçim. Batı’nın teknolojik modernliğiyle Doğu’nun estetik stilizasyonunu birleştirmesi İstanbul’un coğrafî ve kültürel anlamına kolay bağlanıyor. Tabii bu kadar anlam aramaktansa en basit hâliyle ele almak lazım; Arkestra’nın Art Deco tasarım detayları ve iç mimarisi çok güzel.Bezemeli ve kavisli ahşap duvarlar, önünde geniş ve ahşapla homojen renkte deri koltuklar Jay Gatsby’nin partisindeymişçesine ışıklandırılmış bir alanda. Masalar da masaların araları da şehrin emlak piyasası 1930’larda kalmışçasına geniş. Şarap kadehlerinin dizili olduğu mutfağa açılan oda The Shining’den çıkmışçasına kıpkırmızı boyanmış hizmet alınan ve verilen alan arasında uyarıcı bir geçiş. Karşılamadaki ekibin kıyafeti bile ortamla uygunluğu düşünülerek seçilmiş.Üst kattaki taş plak DJ seti ve odyofillere haz verecek ses sistemi loş ışığa ve müşteri demografisine uygun olarak seçilmiş menüdeki yazı boyutu, barda şişelerin mantık çerçevesinde renklerine göre raflara bölünüşü... Arkestra’nın seçimleri üzerine yazılabilecek çok detay var. Tabii ilk haftanın nazar boncukları da eksik değil. Misafirlere alerji sorulmaması, menüler ve sommelier arasında biraz uzun kalan masaya varış süresi ve çıplak duvarlardan yansıyan sesle gelen gürültü gibi.Yine de Arkestra bunları kolayca aşabilecek bir noktada olduğunu bana eşlik eden tecrübe sahibi ve zorlu misafirlerime kendini beğendirerek kanıtladı. Misafirlerim dünyanın dört bir yanında yemiş, zevkleri oturmuş, benim tavsiyelerimi ince bir elekten geçiren ve artık şatafattan kolay etkilenmeyen insanlar; annem ve babam. Arkestra bence aileyi götürmelik bir restoran değil. Yüksek mertebe iş arkadaşları, göz boyanacak kreatif sektör erbapları veya kariyerinde başarılı arkadaşlarla şık giyinip gitmelik buluşma noktası. Yemekleri de bu buluşmalar için daha uygun bir literatürün parçası.<img src="https://images.aposto.com/2022/8/3/1664374073773.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.92" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Katsu Sando<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Şef Cenk Debensason’un kendini yansıttığı yemeklerini daha önce Yalıkavak’ta yine Debora İpekel'le açtıkları pop-up <a fr-original-style="" href="https://instagram.com/ritmozeytino?igshid=YmMyMTA2M2Y=" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Ritmo Zeytino</a>’da deneme şansım <a fr-original-style="" href="https://aposto.com/s/6128b7647d2b320006d62c9e" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">olmuştu</a>. Fakat Ritmo Zeytino menüsü bulunduğu yere dairdi, “Bodrumdayız” diyen tabaklardan oluşuyordu. 2021 yazının domates tabağı dışında 2 menü arasında benzerlik yok denebilir. Bunun sebebi bir Mazılının Fransa’da yemek yapma hissi gibi lokal olanı dâhil etme arzusunun Arkestra’da olmaması. Ne Türkiye mutfağını baştan yaratma derdi var ne beyin kıvrımlarını patlatacak kimya deneyi tarifleri ne de burnu havada bir şekilde zevk empoze etme çabası.Bu başkalık Debensason’un geçmişini, yemekten zevk aldığı ve artık dünya kültürüne ait denebilecek tabakları ön plana koymasına olanak sağlıyor. Menüde çorbaya benzemeyen bouillabaisse de var. İstilacı bir tür olan aslanbalığından ceviche de Türkiye’nin pek aşina olmadığı katsu sando da pestolu agnolotti de kuzu sırtı da. Arkestra kendini kanıtlamış bir şefin zevk aldığı ve iyi olduğu bir yemek kültürünü İstanbul’da icra edişi. Arkestra’nın yemekleri beni Mayfair’in yüksek topuklu salonlarına, Midtown’un parlak kol düğmeli öğlen yemeklerine götürdü. İstanbul’u hinterlandının ve Türkiye coğrafyasının değil, dünyanın -özellikle de küreselleşmiş bir dünyanın- parçası olarak yaşamamı sağladı.<img src="https://images.aposto.com/2022/8/3/1664374333782.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.81" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Pestolu Angnolotti<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Fakat Arkestra şahane bir ortamda güzel bir yemekten ibaret de değil. Benim için gecenin en etkileyici yanı sommelier Semra Hanım’ın Çorum’un Sungurlu üzümünü uzun yıllar sonra tekrar şarap sektörüne katan Vinolus ve Yaban Kolektif’in hikâyesini, Sungurlu köyüne 1 saat uzaktaki memleketinde o bağların üzümlerini çocukken yiyen babama anlatışı oldu.Artık kebapçılarda komilerin menüden ne beğendiğini söylediği bir şehirde öneri sohbeti ilginç değil. Fakat dersine çalışmış bir ezberin ötesinde içselleştirilmiş ve hakiki merakın bariz olduğu şekilde bir sohbet ilgincin ötesinde etkileyici. Bunu hem profesyonel hem candan hem de entelektüel şekilde yapmak büyük maharet. Bu maharet Semra Hanım’da bol. Gecenin sonunda tatlı şarap ikramının peşinden “ziyade olsun” demekten çekinmeyen sommelier de eminim nadirdir.Babamın Sungurlu kadehinde çocukken yakınından geçtiği tarlaların gübre kokularını duyması, Semra Hanım’ın başka şaraplardan bahsederken üreticilerin ilgi alanlarıyla sohbetimizin örtüşeceği noktaların belirtilmesi işi özel bir anı hâline getirdi. Eninde sonunda yüksek meblağlar ödemeye hazır olduğumuz deneyimlerden de beklentimiz bu değil mi? O anı özel kılması.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2022/8/3/1664374377787.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.98" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Aslanbalığı Ceviche<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Arkestra İstanbul’da gecelerimizi özelleştirmeye hazır bir restoran. Bunu da bir kültürün elçisi olarak nostaljik tanımlardan beslenerek veya geleceği yazdığını iddia ederek yapmıyor. İstanbul’a küresel şehir hissini kendi tarzında armağan ederek yapıyor. Bugün Arkestra ender plakların güzel bir ses sistemiyle buluşması gibi. Bir yandan da ender plaklar gibi güzel, güzel ses sistemleri gibi ender. En azından İstanbul’da.

apéro

İstanbul’un çiçeğiburnunda restoranı şehre hasret kaldığı ekstravagant keyfî ortamı ve tabaklarıyla sunuyor.

Gatsby’nin müdavim olacağı yer: Arkestra

Yeni seçki: hayat sizi yeterince germiyorsa başvurabileceğiniz en iyi 10 film:<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Silence of The Lambs, 1991, Jonathan Demme</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">The Shining, 1980, Stanley Kubrick</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">When a Stranger Calls, 1979, Fred Walton</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Misery, 1990, Rob Reiner</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">The Sixth Sense, 1999, M. Night Shyamalan</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Black Swan, 2010, Darren Aronofsky</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">The Conversation, 1974, Francis Ford Coppola</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Gaslight, 1944, George Cukor</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Rear Window, 1954, Alfred Hitchcock</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Les Diabolique, 1955, Henri-Georges Clouzot</li></ul>15 gün sonra görüşene dek şen ve esen kalın. Bizi görüşlerinizden mahrum bırakmayın.Dr. Ela Burcu Uçel-Dr. Mert GünererginInstagram: @nevarneyokhocamE-posta: nevarneyokhocam@gmail.com

Jurnal

Hazır metaverse demişken, sanal dünyayı merkezine alan bir sanat ürününe göz atmanda fayda var diye düşünerek bu hafta köşemize The Ready Player One'ı alıyoruz. Daha önce spoilerlı şekilde <a fr-original-style="" href="https://www.gelecekburada.net/ready-player-one-bizim-gelecegimiz-spoilerli-inceleme/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor none medium; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">incelediğimiz</a> Spielberg filmini izlemek için daha iyi bir pazar günü hayal etmek mümkün değil.<img src="https://images.aposto.com/2021/7/6/1630154895724.jpeg" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.79" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(38, 34, 84); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(38, 34, 84); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left: 4px solid rgb(38, 34, 84); box-sizing: border-box;">"Bir yandan Batman, T-Rex, The Shining filminden birçok detay görebiliyor olmamız da VR’da, birçok özlemimizin bir şekilde giderilebileceği veya manipüle edilebileceğini de tekrar hatırlatıyor. Oturup Heath Ladger ile biraz sohbet etme fırsatı bulabileceğiz sonuçta."&nbsp;</blockquote>Veda etmeden çok iyi bir haberimiz var:Geleceğe Dönüş bugünden itibaren 15 günlük bir yayına dönüşüyor! Neden mi?&nbsp;Hem özetleyecek konuların birikebilmesi hem de daha özenli bir seçki/editöryal düzenin sağlanabilmesi için, yani sana daha doyurucu ve nitelikli bir ürün sunabilmek için böyle bir karar aldık. Sence nasıl olur? Her pazar okumak mı daha iyi yoksa her 2 haftada bir mi?

Amerikalı alaylı bir fotoğrafçı olan Joshua Hoffine, çocukları ve eşiyle beraber Kansas City’de yaşıyor. Hoffine 2003 yılında korku fotoğrafı çekmeye odaklanmış, eşi ve çocuklarını da bu işin içine dahil ederek farklı, keyifli, korkutucu, bazen rahatsız edici kareler yaratmaya başlamış.&nbsp;Neden korku hikayeleri?&nbsp;Korku türünü çok seviyorum. Görüntüyle ve özel efektlerle dolu, psikolojik, mecazi ve varoluşsal...&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2021/6/6/1627710443909.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" alt="Joshua Hoffine - Couch" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Fotoğraflarının olduğu bir de korku kitabın var.&nbsp;Evet! yıllardır korku fotoğrafları yapıyorum. Bu benim işimin bir koleksiyonu olacak. Bazen hayranlar fotoğraflarımı duvarlarına asamıyorlar ve açıkçası kitap satın almak daha kolay.&nbsp;Fotoğrafla korkuyu karşı tarafa hissettirmek çok da kolay olmasa gerek. Zorlanıyor musun?&nbsp;Seti, kostümleri, aksesuarları ve özel efektleri hazırlamak çok zaman alıyor, bazen haftalar alıyor.&nbsp;Seni en çok ne korkutur?&nbsp;Gerçek dünya korkularım var, nükleer savaş veya salgın hastalık gibi.Beslendiğin noktalar?&nbsp;Bir sürü film izliyorum! Halloween ve The Shining gibi klasik korku filmlerinin müziklerini biriktiriyorum. Ben tam bir korku hayranıyım.&nbsp;Yeni bir plan?Son fotoğraflarımı da çektikten sonra uzun metraj korku filmi üzerinde çalışmaya başlıyorum!Hoffine'in çalışmalarını <a fr-original-style="" href="https://joshuahoffine.com/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a> inceleyebilirsin.

The Shining ile ilgili hikayeler